تقابل های معنایی و کارکردهای تربیتی آن در نامه ۳۱ نهج البلاغه

امام علی(ع) به شیوه ی تقابلهای دوگانه یکسری اصول و روش های تربیتی را در نامه ۳۱ به امام حسن (ع) توصیه نموده اند. توجه به این توصیه ها، با نگاه ساختارگرایانه و پساساختارگرایانه با تکیه بر این نامه، موضوع اصلی این پژوهش است. در این مقاله به دنبال پاسخ به چیستی جایگاه رویکرد تربیتی نامه مذکور و مشخص نمودن جنبه های روساختی، ژرف ساختی و شالوده شکنانه آن می باشیم. براساس نتایج این پژوهش، مسائلی چون جایگاه ویژه تربیت اسلامی با روش های خاص در نامه سی و یکم به اثبات رسید و مشخص گردید که توصیه های حضرت در آن مبتنی بر تقابل های دوگانه می باشد.

کلیدواژه ها:

نامه ۳۱ نهج البلاغه ، تعلیم و تربیت اسلامی ، تقابل های معنایی ، روساخت ، ژرف ساخت