موسیقی حماسی و کهن نامه باستان

با نگاهی درست و دقیق به اثر سترگ ادبی فردوسی می توان به این نتیجه رسید که پیر طوس به این واقعیت رسیده بوده که انسان تنهاست، با تمام ذهن الهی اش و تمام رفتارهای حماسی اش، به همین سبب با پدیدآوردن شاهنامه می خواسته که به نسل های پس از خویش بگوید که انسان الهی هرگز نمی تواند از حماسه روی برتابد؛ چراکه حماسه از دوران نخستین حیات بشر با انسان خداجو زاییده شده و می خواهد با این نامه به ما بگوید که تا زمان هست حماسه هم هست و به جرات تمام می گوید که ایرانیان سهم بسزا و دیرینه ای در پدیده های زایش حماسه و اسطوره دارند. قهرمانان شاهنامه به هنگام نیاز قهرمانی به انگیزش عمومی دست بکار می شوند و با مردانگی ها و جوانمردی ها و اعمال و کردار افتخارآمیز خود، بزرگی های حیات باستانی یک ملت متدین را به جهان اثبات می نماید. فردوسی در شاهنامه، حماسه ها را دسته بندی می کند و عظمت آن را به صورت رمزآلود بیان می دارد و می خواهد به ما بگوید که به طورکلی حماسه چگونه با در هم آمیختن سنت های آیینی، باورهای ارزش شناختی و باورهای هستی شناختی پدیده را سامان می بخشد.

کلیدواژه ها:

حماسه موسیقی آیین ، رخداد فردوسی ، حماسه خوانی ، پهلوانی سرود.