بهینه سازی روش های شبکه ای کردن پلیمرهای پرانرژی

در علم پیشرانه، بایندرها به دو دسته بی اثر و انرژیتیک تقسیم بندی می شوند. بایندرهای انرژیتیک برای بالا بردن محتوای انرژی فرمولاسیون توجهات زیادی را به خود جلب کرده اند. در این بین گلیسیدیل آزید پلیمر(GAP) به عنوان یک پلیمر آزیدی پر انرژی در پیشرانه های کامپوزیت نسل جدید بسیار مورد استفاده قرار گرفته است. در این مقاله به بررسی فرایند پخت GAP، سینیتیک واکنش و ثابت های سرعت، سینیتیک افزایش ویسکوزیته- تعیین ثابت سرعت برای افزایش ویسکوزیته، تعیین جرم مولکولی (Mc) بین شبکه ها با استفاده از رابطه تنش - کرنش، اثر مقدار شبکه کننده و نسبت گروه ایزوسیانات به گروه هیدروکسیل روی خواص مکانیکی شبکه GAP، مقایسه عامل های پخت متفاوت در فرایند پخت پرداخته می شود و بهینه ترین شرایط ارائه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

گلیسیدیل آزید پلیمر ، سینیتیک پخت ، عامل پخت ایزوسیانات ، عامل شبکه کننده