سیری درتجارب معماری صخره ای در ایران و ترکیه نمونه موردی: روستای کندوان وگورمه

در معماری دستکند صخره ای، فضاها به وسیله ی حفاری در بدنه های کوه و در بستر زمین بدون کاربرد مصالح ساختمانی افزودنی، در مناطق مختلف دنیا، در طی قرون متمادی به صورت بومی شکل گرفته اند. روستای کندوان اسکو و روستایگورمه کاپادوکیه، در اقلیم سرد و خشک با زمستان های سرد و تابستان های معتدل و دارای منازل مخروطی شکل از جنس گدازه های سرد شده ی آتش فشانی هستند. معماری این روستاها بیان گر حاصل مبارزه و تقابل انسان با طبیعت به منظور ایجاد سرپناه ومسکن می باشد. این نوع معماری با تکنیک های بسیار ساده اما با اجرای مشکل و زمان بر بوده است. که در آن، نیاز به احداث بنا نظیر معماری های متعارف نبوده و مسائل ایستایی و دیگر اصولی که در معماری متعارف به کار می رود، در این نوع بناها غیر قابل استفاده بوده است. در این مقاله به معرفی و تحلیل معماری دو روستای صخره ای کندوان ایران و گورمه ترکیه پرداخته شده و نتیجه ی حاصل آنست که ویژگی های مشترک زیادی میان زمینه های شکل گیری و کالبد معماری فضاهای هر دو روستا وجود دارد. روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی و مورد کاوی است. و برای گردآوری مطالب از منابع کتابخانه ای و بانک های اطلاعاتی نظیر مقالات و تصاویر موجود و مرتبط با موضوع در وبسایت های معتبر استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، معماری صخره ای ، کندوان ، گورمه