بررسی و نقد استنادات قرآنی مخالفان توسل
محل انتشار: دانشنامه علوم قرآن و حدیث، دوره: 5، شماره: 9
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 168
فایل این مقاله در 34 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_QSHE-5-9_003
تاریخ نمایه سازی: 30 مرداد 1401
چکیده مقاله:
از سوی دشمنان دین و با بهره جستن از دینداران
ناآ گاه و یا متعصبی چون وهابیت و به قصد ریشه کن
کردن اسلام اصیل این شبهه مطرح می شود که «توسل»
به اولیاءا لله شرک است! بر همین اساس می گویند نباید به
زیارت امامان بروید؟ این پژوهش با روشی تحلیلی توصیفی
به پاسخ این شبهه پرداخته است. شبهه بر دو محور استوار
است: ۱- کسی را واسطه ی بین خود و خدا قرار دادن غلط
است. ۲- اگر هم بشود به آدم زنده توسل جست، به مرده
نمی شود. پاسخ محور اول: قرآن خود امر به استفاده از
وسیله برای تقرب به خدای متعال کرده است و کلمه ی
وسیله را عام آورده و مصادیقی از انبیاء و پیروانشان نیز ذکر
کرده که از توسل بهره جسته اند؛ مانند: فرزندان حضرت
یعقوب (ع) که پدر را واسطه ی آمرزش گناهان خود قرار
دادند. پاسخ محوردوم: اولیاء مرده نیستند، چون به تصریح
قرآن شهدا زنده اند و توسل به اولیاء، توسل به زنده است، نه
مرده. توسل، دنیا و آخرت بشر را به کامل ترین وجه می سازد
و چون در نایاب است مورد حمله ی دشمنان و مخالفان قرار
گرفته است.
نویسندگان
علی کشاورزی
دانشجوی کارشناسی ارشد تفسیر و علوم قرآن دانشکده ی تربیت مدرس قرآن مشهد
محمدرضا جواهری
استادیار دانشگاه فردوسی مشهد