بررسی رابطه بین سبک های یادگیری با پیشرفت تحصیلی وخودشکوفایی دانش آموزان مقطع متوسطه در شهر یزد

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک های یادگیری با پیشرفت تحصیلی وخودشکوفایی دانش آموزان مقطع متوسطه در شهر یزد بوده است. روش تحقیق مور د استفاده از نوع توصیفی، همبستگی بود. در تحقیق حاضر جامعه آماری مورد بررسی عبارت است از دانش آموزان مقطع متوسطه در شهر یزد که به تعداد ۱۲۰ نفر می باشند. حجم نمونه متناسب با تعداد افراد جامعه تعداد ۹۲ نفر می باشد و روش نمونه گیری به روش تصادفی ساده انتخاب شده است.جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد استفاده شده است. در این پژوهش برای سنجش متغیر های پژوهش از پرسشنامه های استاندارد استفاده خواهد شد. برای سنجش سبک های یادگیری از پرسشنامه استاندارد سبک های یادگیری فلدر و سولومون (۱۹۸۵) و برای سنجش پیشرفت تحصیلی از پرسشنامه استاندارد پیشرفت تحصیلی دیویدسون (۲۰۰۳) و برای سنجش خودشکوفایی از پرسشنامه استاندارد گنجی (۱۳۸۶) استفاده شد. هم چنین جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره با استفاده از نرمافزار ۲۰ SPSS استفاده شده است. نتایج فرضیه اصلی نشان داد که بین سبک های یادگیری با پیشرفت تحصیلی و خودشکوفایی دانش آموزان مقطع متوسطه در شهر یزد رابطه معناداری وجود دارد. نتایج فرضیات فرعی نشان داد که بین سبک های یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه در شهر یزد رابطه معناداری وجود دارد. بین سبک های یادگیری با خودشکوفایی دانش آموزان مقطع متوسطه در شهر یزد رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سبک های یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، خودشکوفایی دانش آموزان