رابطه بین سبک های حل مساله با رضایت شغلی و تنیدگی شغلی معلمان مدارس استثنایی و عادی شهرکرمانشاه

هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه بین سبکهای حل مساله با رضایت شغلی و تنیدگی شغلی معلمان مدارس استثنایی و عادی شهرکرمانشاه بوده است، لذا برای این منظور از یک جامعه آماری، نمونه ای ۲۲۵ نفری ازمعلمان زن ومرد مدارس استثنایی و عادی با روش طبقه ای تصادفی از مدارس استثنایی کوثر، نیکان، پیوند ۱، پیوند ۲، ارشاد ۱، ارشاد ۲ و بشارت و مدارس عادی نور، توحید، ادب، سیزده آبان، نبوت وشهید فهمیده انتخاب شدند و آنها پرسشنامه سبکهای حل مساله کسیدی ولانگ (۱۹۹۶)، و پرسشنامه رضایت شغلی بری فیلد و روث( ۱۹۹۹) و پرسشنامه تنیدگی شغلی فار زاده ( ۱۳۷۹ ) را تکمیل نمودند. نتایج تجزیه و تحلیل های آماری نشان دادند که بین سبک های حل مساله با رضایت شغلی رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. بین سبک های حل مساله با تنیدگی شغلی رابطه منفی معنی داری وجود دارد. متغیر های جهت یابی حل مساله، مهارگری حل مساله و سبک حل مساله خلاقانه و اعتماد در حل مساله ۳۱ درصد واریانس رضایت شغلی معلمان را پیش بینی می کند. همچنین با توجه به ضریب بتای بدست آمده متغیر حل مساله خلاقانه با ضریب بتای /۰۲۹ بیشترین سهم در پیش بینی رضایت شغلی معلمان را دارد و اعتماد در حل مساله با ضریب بتای ۰/۱۹ پیش بینی کننده بعدی رضایت شغلی معلمان است. متغیر های جهت یابی حل مساله، مهارگری حل مساله و سبک حل مساله خلاقانه و اعتماد در حل مساله ۱۶ درصد واریانس تنیدگی شغلی معلمان را پیش بینی می کند. همچنین با توجه به ضریب بتای بدست آمده متغیر مهارگری حل مساله با ضریب بتای ۰/۱۸ بیشترین سهم در پیش بینی تنیدگی شغلی معلمان را دارد و جهت یابی حل مساله با ضریب بتای ۰/۱۶ پیش بینی کننده بعدی تنیدگی شغلی معلمان است.

کلیدواژه ها:

سبک های حل مساله ، رضایت شغلی ، تنیدگی شغلی ، معلمان مدارس استثنایی