رابطه هوش های چندگانه با شادکامی و رضایت از زندگی دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین هوش های چندگانه با شادکامی و رضایت از زندگی در دانشجویان انجام شده است.روش تحقیق در این پژوهش کمی و از نوع همبستگی بوده که جامعه آماری آن شامل دانشجویان روانشناسی دانشگاه هایتهران انتخاب شدند. در این تحقیق از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شده است که حجم نمونه ۶۷ نفر بوده است. ابزارپژوهش شامل پرسشنامه های هوش های چندگانه گاردنر، شادکامی آکسفورد و پرسشنامه رضایت از زندگی بود. برای تحلیلداده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی که شامل تحلیل واریانس یک طرفه برای فرضیه اصلی و ضریب همبستگی پیرسونبرای فرضیه های فرعی استفاده شده است. نتایج فرضیه اصلی شامل ۰/۰۴۸sig بود که کوچکتر از ۰/۰۵ بوده، در نتیجه فرض صفر رد و فرض خلاف تایید و رابطه به احتمال ۵۰ % است. همچنین نتیج فرضیه های فرعی به ترتیب ۰/۰۰۰، ۰/۰۰۱، ۰/۰۲۳، ۰/۰۱۷، ۰/۰۰۹، ۰/۰۲۰، ۰/۰۰۶، ۰/۰۱۰، ۰/۰۰۱، ۰/۰۰۵ بودند که همگی معنادار شدند.

کلیدواژه ها:

هوش چندگانه ، شادکامی ، رضایت از زندگی ، دانشجویان