معیارهای پیاده مداری در سطح محله های قدیمی شهر اصفهان از منظر ساکنان (نمونه موردی: محله سنگ تراش ها)

اولویت تردد پیاده و به تبع آن پیش بینی تمهیداتی برای تحقق نیازها و تامین زیرساخت هایی برای سهولت جابجایی شهروندان،یکی از اصول مهم طراحی شهری در جوامع سنتی بوده است. در شرایط کنونی، توسعه افسارگسیخته شهرها و غلبه تردد اتومبیل درنتیجه منطقه بندی عملکردی و توسعه ناموزون شهر متکی بر اقتصاد زمین، نه تنها سبب افول محوریت انسان و فراموشی نیازهای ویشده است، بلکه آثار نامطلوبی در حیات جمعی و اکولوژی اجتماعی- انسانی شهرها برجای گذاشته و مرگ حیات مدنی در فضایمیان ساختمان ها هر روز بیشتر خود را نمایان می سازد. در چنین فضایی و در فقدان حیات اجتماعی و مدنی، مطالعه نمونه هایی ازفضاهای شهری جاذب جمعیت پیاده از بعد کیفیت پیاده مداری و مولفه های آن و واکاوی دلایل افزایش یا کاهش این کیفیات از نظرکالبدی، محیطی، اجتماعی و فردی می تواند الگوهایی برای خلق فضاهای پیاده مدار جدید و اجتناب از خلق فضاهای پیاده گریزدر اختیار جامعه قرار دهد. سوال پژوهش حاضر، عوامل موثر در ارتقای کیفیت پیاده مداری در فضاهای شهری است که در نمونهموردی محله سنگ تراش ها در اصفهان و با هدف شناسایی عوامل جاذب جمعیت از نظر ساکنان و فراهم آوردن زمینه کاربست آندر الگوهای معاصر طراحی شهری انجام گرفته است که به روش توصیفی - تحلیلی با استفاده از ابزار پرسشنامه به روش نمونه گیریتصادفی ساده انجام شده است. نتایج تحلیل های نرم افزار SPSS حاکی از آن است که ارتباط خطی بین مولفه های پیاده مداری برقراربوده و مولفه تامین امنیت و ایمنی در محله مورد بررسی از بیشترین معدل بین مولفه های پیاده مداری برخوردار بوده است. با توجهبه این که در بررسی مولفه تامین امنیت و ایمنی، شاخص تامین عبورومرور ایمن نسبت به شاخص تامین امنیت حرکت پیاده از ضریببالاتری برخوردار بوده است، می توان گفت، توجه به ایمنی پیاده در طراحی کالبدی خیابان ها در محله سن گتراش ها، یکی از عواملتاثیرگذار در جذب جمعیت پیاده بوده است.

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، محله پیاده مدار ، کیفیت فضایی ، محله سنگ تراش ها ، اصفهان