تبیین زمینه های تحقق پایداری در بافت های قدیم و فرسوده با رویکرد بازآفرینی شهری یکپارچه؛ (مطالعه موردی: بافت قدیم شهر کاشان)

امروزه بافت قدیم شهر کاشان به عنوان یکی از پهنه های شهری با وجود برخورداری از پتانسیل ها وظرفیت های پنهان برای توسعه هایآتی درون شهری با مشکلات عدیده ای از جمله، کمبود خدمات شهری، عدم توانمندی ساکنان بافت، گسترش آسیب های اجتماعی،پایین بودن سطح بهداشت و سلامت، عدم امنیت، بحران ایمنی و تاب آوری پایین در برابر بلایا (ناپایداری کالبدی) مواجه می باشند،لذا برای حل این معضلات، سیاس تها و رهیافت های سنتی مداخله در بافت فرسود و ناکارآمد شهری مانند باز توسعه و نوسازی شهرینمی تواند جواب گو باشد و نیاز به کارگیری الگوها و رهیافت نوینی از مداخله مکان مبنا در محله های ناکارآمد و فرسوده شهریتحت عنوان بازآفرینی شهری پایدار است. این پژوهش بر آن است ضمن بررسی ابعاد مختلف فرسودگی و چالش های پیش رو دربافت قدیم شهر کاشان به تبیین زمین ههای تحقق پایداری در تمامی ابعاد بافت با رویکرد بازآفرینی شهری یکپارچه بر اساس کاربستتحلیلی بپردازد. نوع پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه انجام تحلیلی- تبیینی در استفاده از اسناد و مدارک نظری مرتبطبا موضوع پژوهش است. نتایج پژوهش نشان می دهد، راهبرد های بازآفرینی یکپارچه در ابعاد مختلف پایداری می تواند الگوی مناسبیبرای رفع مشکل انواع فرسودگی و شکل گیری فرم فضایی پایدار و هوشمند در بافت قدیم شهر کاشان باشد.

کلیدواژه ها:

بافت قدیم کاشان ، فرسودگی ، بازآفرینی یکپارچه ، پایداری