تاثیر کارایی سرمایه فکری بر عملکرد شرکتهای بورس اوراق بهادار تهران

امروزه شاهد رشد اهمیت سرمایه فکری، به عنوان یک ابزار موثر برای افزایش عملکرد مالی شرکت ها هستیم. بنابراین نیاز استتا عوامل موثر بر این رابطه نیز بررسی شود. بر همین اساس، هدف از این مطالعه روشن کردن میزان کارایی سرمایه فکری(ICE) و رابطه سه مولفه آن (کارایی سرمایه انسانی، کارایی سرمایه ساختاری و کارایی سرمایه رابطه ای) برای شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران (که بر اساس شاخص Q توبین اندازه گیری شده) می باشد. فرضیه های این رابطه با استفاده از تئوری مبتنی بر منابع توسعه داده شده است. این مطالعه برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از ۱۲۸شرکت منتخب طی دوره زمانی ۱۳۹۸-۱۳۹۰ استفاده می کند. این مطالعه شواهدی را ارائه می دهد که عملکرد شرکت ها اساسا توسط سرمایه گذاری در کارایی سرمایه فکری هدایت می شود. نتایج نشان می دهد که کارایی سرمایه ساختاری (SCE) و کارایی سرمایه رابطه ای (REC) و کارایی سرمایه انسانی (HCE) محرک های اساسی ارزش در دستیابی به عملکرد بالا هستند.

کلیدواژه ها:

کارایی ، سرمایه فکری ، سرمایه انسانی ، سرمایه مشتری ، سرمایه ساختاری ، عملکرد