ارزیابی مواجهه با دی متیل ایزوسیانات و بررسی ظرفیت های تنفسی در کارگران شاغل در یک صنعت فوم سازی

مقدمه: متیل دی ایزوسیانات(MDI) رایج ترین ایزوسیانات مورد استفاده در شرکت های فوم سازی است. این تحقیق به منظور میزان مواجهه ایزوسیانات متیل دی ایزوسیانات و ارتباط آن با ظرفیت های ریوی کارگران از طریق بررسی نتایج اسپیرومتری در یک شرکت فوم سازی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه بصورت مقطعی و نمونه گیری آن بصورت سرشماری انجام شد. به منظور بررسی تغییرات ظرفیت های تنفسی در کارگران شاغل در کارخانه از پرونده پزشکی و نتایج اسپیرومتری دو سال متفاوت و میزان آلودگی در واحد های تولیدی نیز با استفاده از نمونه برداری تعیین گردید. اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی، آزمون T زوجی و رگرسیون خطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میزان آلودگی در واحدهای تولیدی فوم سرد، سالن ویسکو و سالن L۹۰ از حداکثر مجاز(۵۱ میکروگرم بر متر مکعب) بالاتر بود. نتایج ارزیابی ظرفیت های تنفسی درکارگران مواجهه با  MDIبا توجه به سابقه کاری بیش از ۳ سال در این واحد تولیدی نشان داد که ظرفیت های تنفسی حاصل از اسپیرومتری در سال ۹۱ نسبت به سال ۸۹ کاهش یافته است(۰۵/۰p<). ظرفیت های تنفسی مورد مطالعه(FVC/ FEV۱) در طی سال ۸۹ تا ۹۱ کاهش این پارامترها را نشان می دهد که به طور میانگین FEV۱ (۶۰/۱۵%) وFVC  (۷/۹%) کاهش یافته اند. نتیجه گیری: با افزایش سابقه کار کارگران و بالارفتن مدت زمان تماس با ترکیبات MDI، ظرفیت های تنفسی کارگران سیر نزولی پیدا خواهد کرد که در دراز مدت می تواند آثار غیر قابل کنترلی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

Respiratory Capacity ، Foam manufacturing ، Methyl diisocyanate ، Workers ، ظرفیت های تنفسی ، فوم سازی ، متیل دی ایزوسیانات ، کارگران