بررسی شاخص توانایی انجام کار (WAI) و ارتباط آن با حداکثر اکسیژن مصرفی (VO۲max) در بین کارکنان یک صنعت سیمان

مقدمه: با توجه به اهمیت انطباق توانمندی­های فیزیکی و روانی کارگران بر نیازهای شغلی آنان؛ سنجش میزان توانایی کار، حفظ و ارتقاء آن به یک امر بسیار مهم تبدیل شده است. این مطالعه با هدف بررسی شاخص توانایی کار (WAI) و بررسی ارتباط با آن حداکثر اکسیژن مصرفی (Vo۲max) در یکی از شرکت های تولید سیمان انجام شد. روش بررسی: مطالعه مقطعی در بین ۱۳۰ نفر از کارکنان شاغل در یک شرکت سیمان در سال ۱۳۹۷ در ایران انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد شاخص توانایی کار، آزمون تست پله کوئین برای حداکثر اکسیژن مصرفی و یک پرسشنامه طراحی شده توسط محققان (عوامل اجتماعی-جمعیت شناختی و مرتبط با کار) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم افزار SPSS ویرایش ۲۱ استفاده شد. نتایج: میانگین شاخص توانایی کار در مطالعه حاضر برابر با ۶۴/۴±۵۲/۳۹ محاسبه گردید. در بین متغیرهای جمعیت شناختی و مرتبط با کار مورد مطالعه، فعالیت ورزشی (۰۴/۰ > P) و کیفیت خواب (۰۰۱/۰ >P ) و سابقه کاری (۰۴۶/۰ >P ) ارتباط معنی داری با WAI داشتند. ارتباط معنی دار مثبتی بین میانگین نمره WAI و Vo۲max وجود داشت (۰۵/۰P <، ۲۱/۰ = r). مدل سازی رگرسیونی حاکی از آن بود که Vo۲max تنها پیش بینی کننده معنی دار WAI بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، برای کنترل و ارتقای سطح توانایی کار، برنامه های مداخله ای شغلی باید بر ارتقای کیفیت خواب و افزایش فعالیت ورزشی کارکنان متمرکز شود. همچنین با توجه به ارتباط مثبت Vo۲max بر WAI پیشنهاد می شود با توجه به بارکاری شغل، کارکنانی انتخاب شوند که از نظر ظرفیت هوازی متناسب با آن باشند.

کلیدواژه ها:

Work ability index ، Maximal aerobic capacity ، Cement industry ، شاخص توانایی انجام کار ، حداکثر اکسیژن مصرفی ، صنعت سیمان