اثر ۶ هفته تمرینات ویژه توانی بر سطح آسپارتات آمینوترانسفراز ( AST ) کاراته کاران نخبه نوجوان

هدف پژوهش حاضر اثر ۶ هفته تمرینات ویژه توانی بر سطح آسپارتات آمینوترانسفراز AST کاراته کاران نخبه نوجوان بود.پژوهش حاضر از نوع علی مقایس های یا پس رویدادی است. تحقیق حاضر روی دو گروه آزمودنی و با هدف - اثر ۶ هفته تمریناتویژه توانی بر شاخص AST در دو گروه کارته کارانی که فقط مهارت کاراته را انجام می دادند و گروه دیگر مهارت کاراته را بههمراه تمرینات توانی (پلایومتریک و سرعتی) صورت پذیرفت که این کاراته کاران از نخبگان نوجوان استان گلستان بودند. بدینمنظور ۵۰ کاراته کار در یک طرح طولی به صورت هدفمند انتخاب شدند، که پس از آزمون بی هوازی RAST ، ۱۸ نفر که ازتوان بی هوازی نزدیک به هم برخوردار بودند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تقسیم شدند، گروه اول شامل ۹ نفرتمرینات توانی در کنار مهارت های کاراته و گروه دوم شامل ۹ نفر فقط مهارت های کاراته را به مدت ۶ هفته ( ۱۶ جلسه تمرین)انجام دادند. تمرین توانی شامل تمرینات پلایومتریک و سرعتی بود. خون گیری از ورید پیش بازویی در دو مرحله قبل از شروعتمرینات و ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین انجام شد. از آنالیز واریانس با اندازه گیری های تکراری و آزمون t همبستهبرای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. سطح معناداری P≤ ۰/۰۵ در نظر گرفته شد. بر اساس نتایج تحلیل واریانس بااندازه گیری های مکرر تغییرات AST گروه ها در اثر زمان معنی دار بود. اما اثر متقابل گروه و زمان معنی دار نبود شدت و مدتتمرین، درجه ی حرارت محیط و رطوبت، ارتفاع، وضعیت کم آبی، جنس و سن نیز ممکن است از دیگر فاکتورهای مهم درتعیین شروع خستگی و آسیب قلبی ناشی از ورزش باشد و ممکن است این عوامل هم در ایجاد یافته های متضاد در مطالعاتانجام شده تاثیرگذار بوده باشند. بر اساس یافته های مطالعه حاضر تمرینات ویژه توانی (ترکیبی از تمرینات پلایومتریک وسرعتی) موجب افزایش آسیب قلبی( AST) خطرناک نشده است و میتوان از تمرینات توانی در کنار برنامه تمرینی اصلی بهرهبرد.

کلیدواژه ها:

تمرینات توانی ، آسپارتات آمینوترانسفراز ، کاراته کاران