موانع حضور افراد با نیازهای ویژه در جامعه

موانع حضور افراد با نیازهای ویژه در جامعه از جمله مواردی هستند که سبب می شوند بزرگترین گروه اقلیت جامعه (افراد با نیازهای ویژه) از حقوق شهروندی خود بی نصیب باشند و برای حضور در اجتماع با مشکلات جدی مواجه شوند. پژوهش حاضر با هدف شناسایی موانع حضور افراد با نیازهای ویژه در جامعه انجام شد. این تحقیق کیفی بوده و با روش گراندد تئوری به اجرا درآمد. در این پژوهش ابتدا منابع و متون موجود در این زمینه مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت و با شناسایی افراد دارای نیازهای ویژه که در این مطالعه، صرفا دارای افراد ناتوانی حرکتی که مجبور به استفاده از صندلی چرخ دار بودند و تمایل به مصاحبه نیمه ساختار یافته در زمینه پژوهش حاضر را داشتند بر اساس نمونه گیری هدفمند تا زمان اشباع نظری داده ها مورد بررسی قرار گرفتند و داده های جمع آوری شده، کدگذاری شدند و با مقایسه مداوم، مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته های مطالعه حاضر، نشان می دهد عوامل همچون مشکلات مربوط به فضاها و اماکن عمومی، وسایل حمل و نقل عمومی، ویژگی های شخصیتی افراد دارای ناتوانی حرکتی، مشکلات مربوط به ارائه خدمات آموزشی، نگرش افراد جامعه، مسائل اقتصادی و مشکلات مربوط به قوانین استخدامی و اشتغال موانعی برای حضور افراد دارای ناتوانی حرکتی در جامعه می باشند. مناسب سازی محیط، همکاری بین بخشی، نقش رسانه های جمعی، تشکیل سازمان های غیردولتی در رفع این موانع می توانند راهگشا باشند.

کلیدواژه ها:

نیازهای ویژه ، ناتوانی حرکتی ، موانع حضور در جامعه