پیش بینی نگرش به ازدواج بر اساس خودشناسی انسجامی و ابرازگری هیجانی

ازدواج به عنوان یک رویداد مهم، می تواند تاثیرات زیادی بر زندگی انسانها داشته باشد. به همین دلیلشناخت عوامل تاثیرگذار بر نگرش به ازدواج حائز اهمیت است. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی نگرش بهازدواج بر اساس خودشناسی انسجامی و ابرازگری هیجانی انجام گرفت. این پژوهش توصیفی و از نوعهمبستگی بود. جامعه آماری شامل انتخاب تصادفی ۱۵۰ نفر از دانشجویان کارشناسی دانشگاه بوعلی سیناهمدان بود. ابزار مطالعه شامل پرسشنامه های: نگرش به ازدواج، خودشناسی انسجامی و ابرازگری هیجانی می-باشند. داده ها با نرم افزار spss۲۶ و با کمک تحلیل رگرسیون و آزمون همبستگی پیرسون تحلیل شدند. طبق آزمون تحلیل واریانس، خودشناسی انسجامی به طور معناداری نگرش بدبینانه، واقعگرایانه و ایده آل گرایانه به ازدواج را پیش بینی کرد. خودشناسی انسجامی با سبک نگرش های واقع گرایانه و ایده آل گرایانه رابطه ای معنادار و مثبت، و بین خودشناسی انسجامی با نگرش بدبینانه به ازدواج رابطه ای معنادار ومنفی وجود داشت.همچنین آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین ابزارگری عاطفی با نگرش بدبینانه، نگرش واقع گرایانه وخوش بینانه رابطه معنی دار وجود نداشته، اما بین ابرازگری هیجانی و نگرش ایده آل گرایانه به ازدواجهمبستگی مثبت و معنی دار وجود داشت. بنابراین میتوان گفت خودشناسی انسجامی پیش بینی کننده ینگرش به ازدواج می باشد و میتواند باعث اگاهی بیشتر جوانان را در زمینه ازدواج باشد.

کلیدواژه ها:

نگرش به ازدواج ، خودشناسی انسجامی ، ابرازگری هیجانی