بررسی میزان تحقق پذیری کاربریهای مسکونی طرح تفصیلی با استفاده از سامانهGIS در بخشی از هسته مرکزی شهر قزوین

     گسترش شهر ها و شهرنشینی و به دنبال آن مشکلات خاص شهرنشینی تهیه و اجرای طرحهای توسعه شهری (جامع و تفصیلی) را ضروری ساخته است. نکته ای که باید در مورد این طرحها بدانیم اینکه در عمل چقدر موفق، کارآمد و قابل اجرا بوده اند. در این تحقیق به بررسی میزان تحقق پذیری کاربریهای مسکونی طرح تفصیلی (در بخشی از هسته مرکزی) شهر قزوین پرداخته شده است.    روش تحقیق در این پژوهش روش توصیفی – تحلیلی بوده که اطلاعات از طریق مطالعات اسنادی، کتابخانه ای و میدانی جمع آوری شده است. از روش توصیفی جهت شناخت محدوده مورد مطالعه با استفاده از GIS  وضع موجود و طرح تفصیلی کاربریها در محدوده مورد مطالعه تحلیل گردید. با توجه به فرضیه تحقیق به نظر می رسید که در برخی از نقاط محدوده مورد مطالعه (در طرح تفصیلی)، کاربریهای مسکونی به تجاری تغییر یافته است. مساحت کل محدوده برابر ۵/۱۱۵  هکتار است و مساحت کاربریهای مسکونی در طرح تفصیلی برابر ۸/۶۲  هکتار است که برابر ۰.۵۴ محدوده است. مساحت تغییر کاربری مسکونی برابر ۴/۴ هکتار است که بیشترین میزان تغییر کاربری به تجاری بوده با مساحتی برابر ۷/۲ هکتار است.      بنابراین فرضیه تحقیق مورد قبول است و کاربری مسکونی در برخی نقاط محدوده به تجاری تغییر یافته است. علت این امر قرار گرفتن محدوده در قطب مرکزی شهر و وجود مراکز تجاری و  سایر مراکز مهم در آن است. در نهایت پیشنهاد می گردد که  راهکارهایی که باعث تحقق کاربری مسکونی در این محدوده گردیده، در سایر قسمتهای شهر هم اجرا گردد. و نیز در توزیع مراکز تجاری و سایر مراکز آموزشی،درمانی، فرهنگی و... در این بخش نسبت به سایر بخشهای شهر تعادل وجود داشته باشد تا از تمرکز در هسته اصلی کاسته شود. 

کلیدواژه ها:

طرح تفصیلی ، کاربریهای مسکونی ، سامانه GIS ، قزوین ، شارمند ، هسته مرکزی