بررسی و شناسایی اولویت بندی و پارامترهای کاربرد اینترنت اشیا راهبردی جهت توسعه پایدار جامعه

اینترنت اشیا (Internet of Things | IoT) که به آن «اینترنت چیزها» نیز گفته می شود، به میلیاردها دستگاهی اشاره دارد که در سراسر جهان قرار دارند، اکنون به اینترنت متصل شده اند، داده ها را گردآوری می کنند و با یکدیگر به اشتراک می گذارند. اینترنت اشیا به دلایلی مانند پیچیدگی و تنوع داده ها از لحاظ امنیتی با مشکلاتی روبه رو است و موجب عدم اجرای کامل این فناوری در سطح عمومی شده است.با گسترش حجم وسیعی از حسگرها در یک شهر یا شهرستان، برنامه ریزهای شهری می توانند به صورت بی درنگ ایده بهتری از اینکه چه اتفاقی در حال وقوع است به دست بیاورند. در نتیجه، پروژه های شهرهای هوشمند یک ویژگی کلیدی از اینترنت اشیا محسوب می شوند. هدف این مقاله به معرفی اینترنت اشیا و برخی از معماری های آن می پردازیم روش مطالعه به صورت کتابخانه ای و توصیفی می باشد.این فناوری دارای معماری لایه ای بوده و هر لایه دارای وظایف مخصوصی است. متصل کردن اشیا به اینترنت و افزودن «حسگرها» (Sensors) به آن ها، سطحی از هوشمندی دیجیتال را به آن ها اضافه می کند؛ این هوشمندی به اشیا امکان تعامل با سایر اشیا را با بهره گیری از داده های بی درنگ، بدون مداخله انسانی فراهم می کند. اینترنت اشیا (IoT)، دنیای اطراف ما را هوشمند تر و واکنش گراتر و جهان دیجیتال و فیزیکی را با یکدیگر ادغام می کند.درواقع اینترنت اشیا (IoT) سیستمی از دستگاه های محاسباتی، ماشین های مکانیکی و دیجیتال، اشیا، حیوانات یا افراد است که با شناساگرهای یکتایی مشخص شده اند و توانایی انتقال داده در شبکه را بدون نیاز به تعاملات انسان با انسان یا انسان با کامپیوتر دارند.

کلیدواژه ها:

معماری لایه ای ، اینترنت اشیا ، توسعه پایدار ، فناوری