تحلیلی بر نقش آموزش ذهن آگاهی بر تاب آوری تحصیلی و تعادل عملکردی و بازخورد آرام سازی بر افسردگی

افسردگی هنوز یک مساله بحث برانگیز در حوزه بهداشت روانی است و همچنان باید کارهای فراوانی در مورد آن صورت گیرد. افسردگی به عنوان یک حالت خلقی بهنجار تجر بهای متداول است. در افسردگی خفیف، فرد به نشخوار فکری در مورد مسائل منفی میپردازد و اکثر اوقات احساس هایی مثل ملال، تحریک پذیری و خشم را تجربه میکند، در حالی که برای خود متاسف و غصه دار است و به گرفتن اطمینان خاطراز دیگران شدیدا نیازمند میباشد. افرادی که افسردگی خفیف را تجربه میکنند، در مورد گذشته مشغله ذهنی دارند و به آینده بدبین اند. تمرین های ذهن آگاهی در دانشجویان سبب کاهش معنادار اضطراب امتحان، نشانه های افسردگی، استرس و پریشانی و همچنین افزایش جرئت ورزی، شاخص سلامت و یادگیری شده است. با این وجود پژوهش های متاآنالیز با جامعه آماری گسترده، حاکی از تاثیرات متوسط تا اندک این روش در بهبود اضطراب و افسردگی را نشان می دهند. به نظر می رسد روانشناسان غرب با کنار گذاشتن اصول اخلاقی که مبنایی جهان شمول داشته و در تعلیمات باستانی پایه ای اساسی برای آرامش ذهن جهت تمرکز و کسب آگاهی است آسیب بزرگی به این تکنیک وارد کرده اند. رعایت چارچوب های اخلاقی در مداخلات بالینی ذهن آگاهی لازم بنظر می رسد. براساس تحقیق امینی و فرهادی (۱۳۷۷ (گروههای دانشجویی دامنه بالایی از اختلال افسردگی را نشان میدهند و در حدود ۷۸ درصد از دانشجویان دانشگاهها از بعضی نشانه های افسردگی در رنجاند. آشنا نبودن بسیاری از دانشجویان با محیط دانشگاه در بدو ورود، جدایی و دوری دانشجویان شهرستانی، بی علاقگی احتمالی یا عدم شناخت از رشته تحصیلی، ناسازگاری با دانشجویان دیگر، کافی نبودن امکانات رفاهی و اقتصادی، و مشکلاتی نظیر آن از جمله شرایطی است که میتواند مشکلات و ناراحتی های روانی را به وجود آورد یا تشدید کند و باعث افت عملکرد دانشجویان شود.

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، استرس ، اضطراب ، افسردگی