طراحی مدل مزیت رقابتی برای بازار برق ایران

هدف از پژوهش حاضر، طراحی مدل مزیت رقابتی در بازار برق می باشد. روش پژوهش، توصیفی و از نوع پیمایشی است. گروه اول جامعه پژوهش، نخبگان صنعت برق و گروه دوم کلیه کارکنان شرکت توزیع نیروی برق استان تهران بودند. از روش تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش متعامد برای شناسایی منابع رقابتی و از مدل سازی معادلات ساختاری با نرم افزار Amos، برای ارائه مدل و آزمون فرضیات پژوهش استفاده شد. پس از دسته بندی شاخص ها، روابط ساختاری مدل آزمون شد. یافته ها نشان داد که مقادیر شاخص های برازش مدل، مناسب می باشد. نتایج مدل معادلات ساختاری نهایی مزیت رقابتی در بازار برق نشان داد، منابع رقابتی با ضریب ۷۱/۰ بر هوشمندی رقابتی و با ضریب رگرسیونی ۸۰/۰ بر کارآفرینی استراتژیک اثر معنی دار، اما با ضریب رگرسیونی ۱۳/۰ بر مزیت رقابتی تاثیر معنی داری نداشت. عامل هوشمندی رقابتی با ضریب رگرسیونی ۶۰/۰ بر مزیت رقابتی اثر معنی دار، اما با ضریب رگرسیونی ۰۹۵/۰ بر کارآفرینی استراتژیک تاثیر معنی داری نداشت. عامل کارآفرینی استراتژیک نیز با ضریب رگرسیونی ۳۴/۰ بر مزیت رقابتی تاثیر معنی دار داشت. در مجموع عامل منابع رقابتی به عنوان متغیر مستقل از طریق نقش میانجی هوشمندی رقابتی (۴۲۶/۰) و کارآفرینی استراتژیک (۲۷۲/۰) بر مزیت رقابتی تاثیر داشت. براین اساس، ایجاد مزیت رقابتی از طریق منابع رقابتی با نقش میانجی و معادله هوشمندی رقابتی و کارآفرینی استراتژیک قابل تبیین بود. در مجموع می توان گفت منابع رقابتی به تنهایی ایجاد مزیت رقابتی نمی کند و تنها از طریق هوشمندی رقابتی و کارآفرینی استراتژیک است که می توان منابع را تبدیل به هوشمندی قابل رقابت برای بازار برق دانست.

کلیدواژه ها:

مزیت رقابتی ، منابع رقابتی ، بازار برق ، هوشمندی رقابتی ، کارآفرینی