بررسی رابطه خود تعیین گری و معنای زندگی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه خودتعیین گری و معنای زندگی در دانش آموزان بود. روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر شهرستان اصفهان بود که برای تعیین حجم نمونه بر اساس روش نمونه گیری در دسترس ۱۰۰ دانش آموز دختر و پسر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش شامل دو پرسشنامه معنای زندگی استور (۲۰۱۰) و پرسشنامه خود تعیین گری دسی و ریان (۱۹۸۵) بود. برای تحلیل داده ها از روشهای آماری توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج فرضیه اصلی نشان داد بین معنای زندگی و خود تعیین گری در بین دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین دانش آموزان دختر و پسر در میزان خود تعیین گری و معنای زندگی تفاوت معنیداری وجود دارد و با توجه به معناداری مدل رگرسیون متغیر معنای زندگی بر اساس خود تعیینگری و مولفه های آن، فرضیه پژوهش تایید میشود.

کلیدواژه ها:

معنای زندگی ، خود تعیینگری ، دانش آموز