تبیین شاخص های معماری منطقه گرا در خانه های با اقلیم گرم وخشک نمونه موردی خانه های یزد

برای خلق یک معماری متناسب با نیاز افراد به منظور بهبود تعامل و همزیستی طرح با بستر میبایست یک سری از پارامترها را رعایت کرد تا بنا بتواند ویژگی های شاخص خود را بروز دهد. یکی از مهمترین این پارامتر در فرآیند طراحی معماریتوجه به اقلیم میباشد که به مقوله های منطقه گرایی ، گرایش قابل توجه ای پیدا نموده است که علاوه بر جنبه کالبدی دراین حیطه به حوزه های دیگری نیز می پردازند،منطقه گرایی دیدگاهی تحلیلی و انتقادی است که با تاکید بر حفظ ویژگیها و خصوصیات خاص مکان، برای هویت خاص منطقه در ساختار کالبدی با اقلیم گرم وخشک دانست. مناطق مختلف اقلیمهای خاص خود را دارند، این تفاوت اقلیم باعث شده هر منطقه فرم معماری مختص به خود را داشته باشد. در این پژوهشسعی شده است، با رویکردی کیفی، تحلیلی و با مطالعات کتابخانه ای و اسنادی، به بررسی نظریات نظریه پردازان و محققینپیشین پرداخته. طراحی با توجه به نوع اقلیم مسلتزم اهمیت در انتخاب رنگ،شکل،مصالح و دیگر عناصر تاثیر گذار نیز میباشند. و برای این مورد معماری مناطق گرم و خشک )شهر یزد( مد نظر قرار داده شده است. ضرورت منطقه گرایی تا چه میزان احساس میگردد؟ با توجه به مطالعات صورت گرفته و تاکید بر کلیه نظریات و مطالعات در این حیطه، نتایج مطالعاتحاکی از آن است که اقلیم را می توان یکی از شاخص های منطقه گرایی و عوامل اصلی در فرم معماری یزد دانست. ازشاخصه های این تاثیر میتوان به درون گرایی، پلان فشرده، سقف گنبدی، بادگیرها، پایین بودن کف حیاط از سطح معابرو... اشاره نمود.

کلیدواژه ها:

منطقه گرایی ، شهر یزد ، اقلیم گرم و خشک ، اقلیم و معماری ، درون گرایی ، بادگیر.