تبیین شاخصه های حس تعلق به مکان در طراحی فضاهای آموزشی-اقامتی کودکان کار

پدیده ی کودکان کار یکی از مشکلات بزرگ و قابل تامل اکثر شهر های بزرگ در جهان معاصر است؟ در طراحی مرکز آموزشی و اقامتی کودکان کار هم سکونت مطرح می شود و هم آموزش. در بحث سکونت، احساس تعلق کودک به فضایی که در آن زندگی می کند مطرح می شود و در آموزش، مساله ارتقای یادگیری کودک اهمیت زیادی دارد. حس تعلق به مکان را می توان اینگونه تعریف کرد که پیوندی عمیق بین انسان و محیط پیرامونش است که این حس باعث می شود که کودکان آن محیط را به صورت پناه گاهی در نظر بگیرند که از نظر عاطفی و روانی خود را متعلق به آن بدانند. هدف اصلی این پژوهش، معماری برای کودکان کار ۶ تا ۱۲ سال (بی سرپرست) است. نتایج حاکی از آن است که با بهره گیری از پژوهش های صورت گرفته در زمینه حس تعلق به مکان و شرایط روحی کودکان در محیط های یادگیری، در بستر مطالعات کتابخانه ای به فهم کامل موضوع و توجه به محدودیت ها در این مقوله همت گماردیم و سپس با روش تحقیق نظری و شیوه تحلیل استقرایی به تحلیل داده های اطلاعاتی پرداختیم تا طی استنتاج های صحیح و مبانی فکری مدون به اصول طراحی پی ببریم؟

کلیدواژه ها:

طراحی معماری ، فضای آموزشی-اقامتی ، روانشناسی محیط ، حس تعلق به مکان ، کودک کار