سطح بندی پایداری هسته های منفصله شهری با استفاده از مدل Topsis (نمونه موردی هسته های منفصله نایسر، حسن آباد، ننله و گریزه)

یکی از مشکلات شهرهای کنونی ر شد و گ سترش سکونتگاه های غیرر سمی در اطراف و درون شهرها ست. این سکونتگاه ها به دنبال افزایش تضاد میان جوامع شهری-رو ستایی، فقیر و غنی جاذب جمعیتی ا ست که برای د سترسی به امکانات و خدمات بیش تر و رهایی از فقر به شهرهای غالبا بزرگ روی آورده و در نتیجه ناتوانی از تامین مسکن پشت دیوارهای غیرمرئی شهر متوقف شده اند و ه سته های رو ستایی اطراف شهرها مامن خوبی برای این قشر فقیر ا ست. بر همین ا ساس هدف از این سطح بندی میزان پایداری هسته های منفصله ناحیه شهری سنندج(نای سر، ننله، ح سن آباد و گریزه) است تا بر اساس خروجی این مطالعات اولویت مداخله در هسته های منفصله شناسایی شود و اقدامات اجرایی جهت ارتقای پایداری شهر سنندج اعمال گردد. نوع تحقیق کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع و اهداف تحقیق رویکرد حاکم بر فضای تحقیق توصیفی- تحلیلی است. جهت شاخص سازیا داده های سرشماری نفوس و مسکن ۱۳۹۵ استفاده شده و شاخص های مورد استفاده برای به دست آوردن در سه بعد اقتصاد، اجتماعی و کالبدی پایداری است که پایداری اجتماعی با ۳۰ شاخص پایداری اقتصادی با ۱۶ ، شاخص و پایداری کالبدی با ۲۱ شاخص سنجیده شده اند و روش تجزیه و تحلیل داده ها نیز از و روش چند معیاره TOPSIS ا ستفاده شده ا ست. از بین چهار ه سته منف صله گریزه در رتبه اول پایداری، حسن آباد در رتبه دوم، نایسر در رتبه سوم و ناحیه منفصله ننله در رتبه چهارم پایداری قرار دارد

کلیدواژه ها:

سطح بندی پایداری ، هسته های منفصله شهری ، مدل Topsis ، هسته های منفصله نایسر ، حسن آباد ، ننله و گریزه