صنعت گردشگری در توسعه منطقه ای (نمونه موردی تخت جمشید)

گردشگری به عنوان صنعتی نوپا در سال های اخیر، تاثیرات زیادی بر وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جهان داشته است.ایجاد اشتغال، ارزآوری، تعادل منطقه ای، کمک به صلح جهانی، کمک به سرمایه گذاری در میراث فرهنگی، به سازی محیط،کمک به به سازی زیستگاه های حیات وحش، توسعه نواحی دارای جاذبه های گردشگری و جلوگیری از مهاجرت جمعیت ومانند آن، از جمله مزایای این صنعت محسوب در این پژوهش به گردشگری تخت جمشید که دارای توانایی ها و ظرفیتهای بالقوه در این بخش است پرداخته شده است. هدف اصلی پژوهش حاضر این است که با بکارگیری مدل تحلیل استراتژیکSOAR و همچنین روش AHP ضمن شناسایی ابعاد گردشگری تخت جمشید که در توسعه منطقه می تواند موثر باشد بهارائه راهکارها و تعیین استراتژی های کاربردی برای توسعه گردشگری این منطقه پرداخته شود. روش تحقیق این پژوهشتوصیفی- تحلیلی و برداشت میدانی بوده است و مبانی نظری آن براساس مطالعات کتابخانه ای انجام گرفته است. لازم به ذکر است جامعه آماری این تحقیق گردشگران، نخبگان و کارشناسان تخت جمشید است. حجم پرسشنامه با توجه به تعدادگردشگران بر اساس فرمول کوکران، ۱۵۰ نفر مورد محاسبه قرار گرفت. تحلیل صورت گرفته در مدل AHP از نظر کارشناسان،نخبگان و گردشگران وجود جاذبه های طبیعی، وجود آثار تاریخی مربوط به دوره های مختلف و وجود منطقه اختصاصوزن های ۳۸۳ / ۰ - ۲۲۰ / ۰ - ۲۰۳ / ۰ از نقاط قوت این منطقه محسوب می شوند.

کلیدواژه ها:

تحلیل راهبردی ، گردشگری ، مدل SOAR ، روش AHP ، تخت جمشید