نقش باز افرینی شهری به عنوان رویکردی نو در بازسازی و بهسازی بافتهای فرسوده منطقه مورد مطالعه مرکز شهر کرمانشاه

بافتهای فرسوده شهری به دلیل عدم توجه به الزامات کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و از بین رفتن حس تعلق در این بافتها زمینه های لازم برای آسیب اجتماعی را فراهم آورده اند. عمده توجه های موجود بازآفرینی شهری دربرگیرنده برنامه هایی با اهداف اقتصادی، محیطی و کالبدی است. تحقیق حاضر به بررسی عوامل موثر در بازآفرینی بافت های قدیم شهری کرمانشاه پرداخته است. تحقیق حاضر از نظر از نوع توصیفی-تحلیلی و به دو صورت اسنادی و پیمایش انجام گرفته است. جامعه آماری تحقیق را کلیه ساکنان بافت قدیم شهر کرمانشاه شامل تعداد ۳۳۳۲۸ نفر تشکیل می دهند که از این میان و به وسیله فرمول نمونه گیری حجم نمونه برابر با ۳۸۴ نفر به دست آمد. بدین منظور، پرسشنامه تهیه و با روش های آماری مرسوم استاندارد گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . ۲۰ شاخص اولیه به ۴ عامل شامل بازآفرینی اجتماعی، بازآفرینی اقتصادی، بازآفرینی محیطی و کالبدی با استفاده از روش تحلیل عاملی تقلیل یافته است. نتایج آزمون تحلیل عاملی نیز نشان می دهد عامل بازآفرینی کالبدی با مقدار ویژه ۳/۶۱ بیشترین تاثیر را در بین متغیرهای مورد بررسی دارد.

کلیدواژه ها:

باز افرینی شهری ، بازسازی ، بهسازی ، بافتهای قدیم ، کرمانشاه