سنجش رابطه میان رضایتمندی شهروندان از کیفیت محیطی و پایداری اجتماعی

توجه به کنش متقابل میان شاخص های محیطی و اجتماعی مانع از نگاه تک بعدی به مبحث توسعه پایدار در شهرسازی می شود و نتایج حاصل از تحلیل آن می تواند به عنوان راهنمایی مفید برای شهرسازان به کار گرفته شود. از اینرو هدف مقاله حاضر تبیین ارتباط میان رضایتمندی شهروندان از فاکتورهای محیطی و اجتماعی موثر بر توسعه محلات شهری در نمونه موردی محله چیذر شهر تهران می باشد. پژوهش حاضر، یک تحقیق میدانی و با رویکرد توصیفی تحلیلی بوده که در آن چارچوب نظری با استفاده از روش اسنادی تدوین گردیده است و با روش پیمایشی و ابزار پرسشنامه به گردآوری داده ها پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشاندهنده متوسط بودن میزان رضایت ساکنین از کیفیت های محیطی و پایین بودن پایداری اجتماعی می­باشد که در بین شاخص های کیفیت محیطی؛ پیاده مداری و ایمنی، و در بین شاخص های پایداری اجتماعی؛ اعتماد اجتماعی و مشارکت اجتماعی به ترتیب بالاترین و کمترین میزان رضایت را دارند. همچنین رابطه معنی دار بین شاخص های کیفیت محیطی و پایداری اجتماعی و تاثیرگذاری آن ها بر یکدیگر مورد بررسی قرار گرفت که طبق آن میزان همبستگی متغیر اعتماد اجتماعی با پیاده مداری (۴۱۲/۰)، ویژگی های بافت (۴۸۹/۰) و ویژگی های کالبدی (۵۱۲/۰) در حد متوسط، میزان همبستگی روابط اجتماعی با پیاده مداری (۳۳۶/۰)، ویژگی های کالبدی (۳۳۱/۰) و ایمنی (۳۳۱/۰) در حد متوسط، میزان همبستگی مشارکت اجتماعی با ویژگی های عملکردی (۵۰۳/.) و ویژگی های بافت (۳۴۱/۰) در حد متوسط، و در نهایت میزان همبستگی احساس امنیت با ویژگی های عملکردی (۳۳۵/۰) در حد متوسط ارزیابی گردید و در سایر موارد همبستگی قابل توجهی میان متغیرها دیده نشد.  همچنین نقش اساسی مرکز محله، پیاده مداری، شبکه های اجتماعی محلی و فضاهای زمینه ساز رخ دادن کنش ارتباطی، به عنوان مهمترین فاکتورهای تقویت کننده کنش متقابل میان کیفیت های محیطی و پایداری اجتماعی شناسایی شدند.

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، چیذر ، رضایتمندی ، کیفیت محیطی