طراحی و توسعه یک دستگاه جدید به منظور شبیه سازی خشک کردن زیستی پسماندهای فضای سبز در مقیاس آزمایشگاهی

یکی از پرکاربردترین روشهای کاهش رطوبت پسماند روش خشک کردن زیستی است. مهمترین مساله در بکارگیری این روش، تعیین مشخصات بهینه فرایندی است. از این رو در این تحقیق یک پایلوت آزمایشگاهی جهت بهینه سازی فرایند خشک کردن زیستی طراحی و توسعه داده شده است. بدین منظور دو راکتور طراحی و ساخته شده است. جنس بدنه اصلی راکتورها از پلی وینیل کلراید بوده و بدنه ی اصلی دارای ابعادی با ارتفاع ۷۰ سانتی متر، طول ۸۰ سانتی متر و عرض ۴۵ سانتیمتر میباشد. دستگاه دارای چهار ورودی برای هوا در قسمت پایین بدنه پشتی میباشد که توسط لوله هایی از جنس پلی اتلین با قطر ۶۴ میلیمتر و طول یک متر به دمندهی هوا که با جریان ۲۲۰ ولت برق شهری هوا را به داخل سیستم می فرستد متصل میباشد. بر روی لوله های رابط بین دستگاه و دمنده از گیج هایی ساده که دارای بازه ای بین ۰ تا ۱۰ میلی بار هستند جهت پایش میزان هوای ورودی به دستگاه استفاده شده است. در داخل هر راکتور سه سبد از جنس استیل ضد زنگ با ارتفاع ۱۴ سانتیمتر، طول ۷۰ سانتی متر و عرض ۳۵ سانتیمتر تعبیه شده است. نتایج اولیه آزمایش حاکی از عملکرد موفقیت آمیز این دستگاه بوده است.

کلیدواژه ها:

خشک کردن زیستی ، پسماند باغبانی ، بهینه سازی پارامترهای تاثیرگذار