پیش بینی فرسودگی تحصیلی دانشجویان شهر اصفهان بر اساس ذهنیت های طرحواره ای و شفقت به خود

این پژوهش با هدف تعیین نقش ذهنیت های طرحواره ای و شفقت به خود در پیش بینی فرسودگی تحصیلی دانشجویان به روش توصیفی- همبستگی صورت پذیرفته است. جامعه آماری را دانشجویان دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد شهر اصفهان تشکیل داده اند و نمونه گیری به روش تصادفی ساده صورت گرفته است . حجم نمونه بر حسب ۱۵ مشاهده بر اساس هر متغیر پیش بین در تحلیل رگرسیون چندگانه و به دلیل وجود ۲۰ خرده مقیاس، تعداد ۳۰۰ نفر انتخاب شده اند. از پرسشنامه های «ذهنیت های طرحواره ای یانگ» و «فرسودگی تحصیلی برسو» و «شفقت به خود نف» برای اندازه گیری متغیرها استفاده شده است و آزمون آماری رگرسیون چند متغیره به روش گام به گام برای تحلیل داده ها بکار رفته است. یافته ها نشان داده اند که ذهنیت کودک عصبانی، کودک بی انضباط، والد پر توقع، ذهنیت خود بزرگ منش از توان پیش بینی فرسودگی تحصیلی برخوردارند. متغیر شفقت به خود شامل ۳ پارامتر دو قطبی است، در این پژوهش،۳ پارامتر در قطب مثبت را شفقت به خود و ۳ پارامتر در قطب منفی را نقص در شفقت در نظر گرفته ایم. رابطه شفقت به خود با فرسودگی تحصیلی )-۰/۳۴( منفی و رابطه نقص در شفقت به خود با فرسودگی تحصیلی )۰/۳۸( مثبت بوده است.

کلیدواژه ها:

فرسودگی تحصیلی ، شفقت به خود ، ذهنیت های طرحواره ای