تاثیر استفاده هیدروژل و کاندیشن مدیوم حاصل از سلول های بنیادی مزانشیمی بند ناف بر التیام استخوان در مدل آزمایشگاهی موش صحرایی

ترمیم استخوان همواره جزو دغدغه های اصلی تمامی جراحان است. در مواردی همچون سارکوم ها، استئومیلیت ها و شکستگی هایی که مجبور به برداشت قطعات استخوان هستیم، ممکن است روش های پیشین موثر نباشند. در مطالعه ی حاضر تاثیر هیدروژل حاوی کاندیشن مدیوم برگرفته از سلول های بنیادی مزانشیمی بندناف انسان بر روند ترمیم استخوان موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت.روش ها: این مطالعه تجربی آزمایشگاهی بر اساس یک طرح آماری کامل تصادفی، روی ۳۰ سر موش رت نر بالغ نژاد SD با وزن تقریبی۳۰۰-۲۵۰ گرم در بخش جراحی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد واحد تبریز انجام گرفته است. موش ها در درجه حرارت ۲±۲۳ درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی هفتاد درصد و چرخه روشنایی_تاریکی ۱۲ ساعت و در قفس های جداگانه نگه داری شدند. حیوانات به صورت کاملا تصادفی به سه گروه ده تایی در قفس های جداگانه تقسیم شدند. درگروه شاهد، پس از ایجاد نقیصه در استخوان، موش ها هیچ درمان خاصی نداشتند. در گروه اول آزمایش پس از ایجاد نقیصه استخوانی، محل نقیصه توسط هیدورژل پر گردید. در گروه دوم آزمایش پس از ایجاد نقیصه استخوانی، محل نقیصه توسط کاندیشن مدیوم حاصل از سلول های بنیادی مزانشیمی بندناف انسان و هیدروژل پر گردید. ترمیم استخوان از طریق بررسی اشغال محل نقیصه با بافت های استخوانی جدید، پس از ۴۵ روز و با رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: یافته های حاصل از بررسی های آماری و میانگین میزان استخوان لاملار، استخوان نابالغ و مغز استخوان نشان می دهد که میزان استخوان نابالغ و مغز استخوان در گروه های هیدروژل و هیدروژل حاوی کاندیشن مدیوم نسبت به گروه شاهد کاهش یافته، و بر میزان استخوان لاملار افزوده شده است. هیدروژل می تواند در ایجاد استخوان لاملار در جایگاه نقیصه با میانگین ۹۰/۴۲ درصد از محل نقیصه نقش به سزائی داشته باشد که اضافه شدن کاندیشن مدیوم حاصل از سلول های بنیادی مزانشیمی بندناف انسان سبب افزایش میانگین میزان استخوان لاملار به ۲۰/۶۲ درصد در محل نقیصه می شود. نتیجه گیری: این نتایج علاوه بر اثبات یک روند ترمیمی مناسب، نشانگر تسریع ترمیم بافت استخوانی در ناحیه ی نقیصه در زمان یکسان و در مقایسه ی بین گروه های شاهد، هیدروژل و هیدروژل حاوی کاندیشن مدیوم می باشد به طوری که بافت استخوانی غالب در ناحیه ی نقیصه در گروه های هیدروژل و هیدروژل حاوی کاندیشن مدیوم در مقایسه با گروه شاهد از استخوان نابالغ به سمت استخوان لاملار سوق پیدا کرده و همچنین از میزان مغز استخوان در گروه های تحت تیمار با هیدروژل و هیدروژل حاوی کاندیشن مدیوم در مقایسه با گروه شاهد کاسته شده است.

کلیدواژه ها:

ترمیم استخوان ، هیدروژل ، کاندیشن مدیوم ، سلول های بنیادی مزانشیمی بندناف انسان ، هماتوکسیلین و ائوزین