درمان استئوآرتریت در سگ با استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 277
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NSCSST01_030
تاریخ نمایه سازی: 9 مرداد 1401
چکیده مقاله:
استئوآرتریت یک بیماری غیر قابل درمان و پیشرونده است که در سگ ها به طور کلی متعاقب آسیب دیدگی مفاصل رخ می هد و باعث درد مزمن و ناتوانی در حرکت می گردد. با توجه به ترمیم پذیری ضعیف ضایعات غضروفی که با استئوآرتریت رخ می دهد، درمان این بیماری دشوار است به همین دلیل اقدامات معمولا محدود به مدیریت درد و التهاب می شود.از آنجایی که سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs) توانایی بازسازی جراحات غضروفی را دارند، اخیرا مورد توجه بسیاری قرار گرفته اند. همچنین این سلول ها دارای خاصیت تعدیل کنندگی سیستم ایمنی می باشند که نقش مهمی را در کاهش التهاب و درد در مفاصل دارد.مواد و روش هادر تحقیقات MSCs، سه نوع سلول مورد استفاده قرار می گیرد: سلول های اتولوگ، آلوژنیک و زنوژنیک. هنگامی که یک بیمار سلول های مزانشیمی خود را دریافت می کند، این سلول ها اتولوگ هستند. آلوژنیک به سلول های مشتق شده از یک حیوان دهنده از همان گونه ی حیوان دریافت کننده اطلاق می شود. زنوژنیک به اهداکننده از گونه های مختلف گفته می شود. در مطالعات دامپزشکی ترجیحا از سلول های اتولوگ استفاده می شود، زیرا این سلول ها باعث ایجاد واکنش های ایمنی در بیمار نمی شوند.برای استفاده از MSCs، سلول ها باید از بافت برداشت شده و در شرایط آزمایشگاهی کشت داده شوند. در تحقیقات استئوآرتریت سگ، استفاده از انواع منابع این سلول ها مانند بافت چربی، مغز استخوان، پالپ دندان، بند ناف و خون محیطی ذکر شده است. بافت چربی و مغز استخوان محبوب ترین منابع می باشند.چندین راه برای تجویز سلول ها به یک سگ مبتلا وجود دارد. عمدتا سلول ها مستقیما با تزریق IA (داخل مفصلی) در مفصل آسیب دیده تزریق می شوند.نتایجبا وجود اینکه مطالعات در مورد استفاده و موثر بودن MSCs هنوز کامل نیست، اما به طور کلی گزارش ها نشان می دهند اکثر بیماران درمان شده به وسیله ی این سلول ها، تسکین درد و بهبود در وضعیت حرکتی و کاهش لنگش را از خود نشان داده اند. به علاوه هیچ عوارض جانبی جدی ای در حیواناتی که پیوند دریافت کرده بودند، مشاهده نشده است.نتیجه گیری نهاییتحقیقات متعددی نشان داده اند که تجویز MSCs، باعث ترمیم و ایجاد بافت غضروف و بهبودی طولانی مدت در بیماران می شود. عوارض جانبی جزئی بودند که نشان می دهد می توان این سلول ها را به طور ایمن در بیماران استفاده کرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سعید فرزادمهاجری
گروه جراحی و رادیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
فرزانه جلدی
دانشجوی دکتری عمومی دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران