نقش تلومراز در سلول های بنیادی خون ساز و مزانشیمی

انتهای کروموزوم ها تلومر نامیده می شود. تلومرها برای اطمینان از یکپارچگی کروموزومی مهم هستند. به دلیل ناتوانی DNA پلیمراز در تکثیر انتهای کروموزوم در طول سنتز رشته عقب مانده، کاهش تدریجی تکرارهای تلومر در هر تقسیم سلولی وجود دارد. این مشکل با آنزیم تلومراز که در انواع سلول های خاص بیان می شود، برطرف می شود.بیان بیش ازحد تلومراز با توسعه سرطان مرتبط است، درحالی که مهار تلومراز با بیماری های مرتبط با سن ترکیب می شود. درنتیجه، بررسی تلومراز از اهمیت حیاتی برخوردار است. این مطالعه بررسی نقش تلومراز در سلول های بنیادی خون ساز و مزانشیمی است.مواد و روش هااستراتژی جستجو شامل پایگاه های اطلاعاتی معتبر و مطالعات بین سال های ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۲ را شامل می شود. در جستجو از عبارات کلیدی چون «تلومراز»، «رابطه تلومراز با پیری»، «رابطه تلومراز با سرطان»، «تلومراز و سلول های بنیادی» و... استفاده شد. در گزینش معیار هایی چون سال انتشار، میزان اثرگذاری (ایمپکت فاکتور) و ارجاعات (سایتیشن) از اهمیت برخوردار بود درحالی که مطالعاتی که حاوی اطلاعات کافی نبودند از دامنه جستجو حذف شدند. درنهایت تعداد ۲۶ مطالعه انتخاب شد و از آن ها برای ارائه مطالب استفاده گردید.نتایج مجموعه نتایجی که از مطالعه مقالات در مورد نقش تلومراز در سلول های بنیادی خون ساز به این ترتیب بود که طول تلومر با افزایش سن در سلول های بنیادی خون ساز مرتبط است. فعالیت پایین تلومراز باعث ناتوانی در اضافه کردن توالی تلومر به انتهای کروموزوم این سلول ها است. فعالیت و بیان تلومراز در پاسخ به سیتوکاین های القاکننده تکثیر سلولی و فعال شدن چرخه سلولی در پیش سازهای سلول خون ساز مغز استخوان افزایش می یابد؛ اما در نوع بالغ این سلول ها، بیان کاهش می یابد. بدخیمی سلول های بنیادی خون ساز به عنوان سرطان سلول بنیادی شناخته شده است. مطالعاتی که در مورد نقش تلومراز در سلول های بنیادی مزانشیمی بود نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی طول تلومر بلندی رادارند؛ درحالی که افزایش بیان فعالیت تلومراز در آن ها مشاهده نشده است؛ بنابراین شاید مکانیسم دیگری در افزایش طول تلومر دخیل باشد. تغییرات اپی ژنتیک باعث حفظ طول تلومر در سلول های بنیادی مزانشیمی می شود. از طرف دیگر، اگر فعالیت تلومراز را در سلول های مزانشیمی موش از بین برود، قابلیت تمایز آن ها حتی در پاساژ اول از بین خواهد رفت و اگر فعالیت تلومراز در آن ها القا شود، باعث طول عمر نامحدود در آن ها خواهد شد و توانایی تمایز آن ها را افزایش می دهد.نتیجه این که توانایی تکثیر سلول های بنیادی خون ساز توسط کاهش طول تلومر محدود می گردد و فعالیت محدود تلومراز در سلول های مزانشیمی برای حفظ قابلیت تکثیر و تمایز آن ها ضروری است.