نقش میانجی گرایش به کارآفرینی در تبیین رابطه بین نوآوری سازمانی و چابکی سازمانی

امروزه سازمان ها نیازمند ساختارهایی هستند که به طور اساسی در ایجاد و انتقال دانش بر پایه چابکی سازمانی به آنها کمک کند. سازمان های چابک میتوانند نیاز به تغییرات منابع درونی و بیرونی را حس کرده، این تغییرات را پیوسته اعمال و عملکرد سازمان را در سطح بالاتر از متوسط نگه دارند. یکی از متغیر هایی که ممکن است در چابکی سازمانی نقش داشته باشد، نوآوری سازمانی میباشد. در دنیای رقابت شدید امروزه سازمان هایی موفق هستند که دست به نوآوری و ابتکار بزنند. با توجه به این نکته که نوآوری ممکن است به عنوان یک عامل مرتبط با چابکی سازمانی باشد، گرایش به کارآفرینی هم به عنوان یک متغیر میانجی احتمال دارد در چابکی سازمانی موثر باشد. بر این اساس مقاله پیش رو به شیوه ی توصیفی و از نوع تحلیلی با استناد به مطالعات کتابخانه ای به بررسی نقش گرایش به کارآفرینی در تبیین رابطه بین نوآوری سازمانی و چابکی سازمانی پرداخته است. در پایان نتایج پژوهش نشان میدهد که گرایش به کارآفرینی به طور غیر مستقیم در به وجود آمدن عامل نوآوری و در پی آن، چابکی سازمانی تاثیرگذار است.

کلیدواژه ها:

گرایش به کارآفرینی ، نوآوری سازمانی ، خلاقیت ، چابکی سازمانی