نقش ارزشیابی سرمایه انسانی در توسعه درون سازمانی

انسان ها منابع جدید مولد ثروت هستند، مشروط بر اینکه سرمایه انسانی به حساب آیند. مفهوم سرمایه انسانی ناظر بدین واقعیت است که انسانها در خود سرمایه گذاری می کنند. این کار به کمک ابزارهایی چون آموزش، کارآموزی یا فعالیت هایی که بازده آتی فرد را از طریق افزایش درآمد مادام العمرش بالا می برد صورت می گیرد. در واقع سرمایه انسانی تلفیقی از ویژگی های ژنتیک، توانمندی های احراز شده، مهارتها و تجربه های کسب شده توسط فرد در طول زندگی است. سرمایه انسانی نیرویی است که در فرد فعال میشود، توان و امکان او را برای تولید کالا و خدمتی که موجب استغنا و رفاه وی در زندگی فردی و اجتماعی می گردد افزایش می دهد. تفاوت های گسترده بین سطح ظرفیت ها، ناشی از وجود تفاوت درکسب توانایی هاست که به سرمایه انسانی معروف است. امروزه منابع انسانی یکی از رشته های شغلی و واحد های سازمانی شرکت های ایرانی است که روز به روز به اهمیت نقش آن در موفقیت سازمان ها افزوده می شود. این واحد در گذشته به نام های واحد اداری، واحد کارگزینی، واحد امور کارکنان و واحد عمومی وجود داشته و عمده فعالیت آن انجام امور روزمره خدماتی(نظافت و نگهداری فضای کاری)، بیمه، تشکیل پرونده و محاسبه کارکرد بوده است، هم اکنون در ایران، سازمان های واحد برای منابع انسانی و اداری وجود دارند و زیر نظر یک مدیریت، علاوه بر وظایف اداری به امور مهمتری چون جذب و انتخاب، آموزش و توسعه، مدیریت عملکرد، مدیریت جبران خدمات، روابط کار و نگهداشت کارکنان می پردازند(تیمورنژاد، ۱۴۰۰). توسعه منابع انسانی برای تمام سازمان هایی که می خواهند پویا و رشدمحور باشند بسیار پراهمیت خواهد بود؛ تمرکز بر همه جوانب توسعه منابع انسانی به ساخت محیط کاری فوق العاده کمک خواهد کرد، محیط کاری که سازمان و تک تک کارمندان اهداف شغلی خود را در آن تحقق یافته می یابند.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی ، توسعه درون سازمانی ، سرمایه انسانی