تراکم جمعیت شهری و تاثیر آن بر عوامل اقتصادی - اجتماعی

تراکم ها در طیف گسترده ای دسته بندی می شوند که به قرار ذیل می باشند. تراکم جمعیتی؛ به معنای جمعیت در واحد سطح و به صورت نفر در هکتار است. تراکم کلی مسکونی؛ حاصل تقسیم کل جمعیت شهر بر سطح ساخته شده آن است. به دنبال گسترش شهرنشینی، شاهد شکل گیری نواحی با تراکم جمعیتی بالا در کلان شهرها هستیم که با مسائلی همچون شلوغی و کاهش سرانه خدمات درگیر هستند؛ بنابراین ضرورت دارد تاثیر تراکم جمعیتی بر شاخص های کیفیت زندگی مورد ارزیابی قرار گیرد تا بر مبنای آن بتوان اصلی ترین شاخص های تاثیرپذیر از تراکم جمعیتی را شناسایی و برای رفع آنها برنامه ریزی کرد. کیفیت زندگی یکی از رویکردهای نوین در زمینه اصلاح و تکامل مفهوم توسعه است که در پرتو نفوذ این مفهوم، رویکردی جدید در عرصه برنامه ریزی شهری شکل گرفته که معتقد است برنامه ریزی شهری علاوه بر توجه به اهداف کالبدی و کارکردی، باید به نیازهای کیفی و روانی مردم در محیط شهری همچون هویت اجتماعی، امنیت و رفاه اجتماعی، اشتغال پایدار، آسایش روانی، احساس زیبایی، همبستگی و تعلق اجتماعی نیز پاسخ گوید. هدف پژوهش حاضر تراکم جمعیت شهری و تاثیر آن بر عوامل اقتصادی – اجتماعی می باشد. در نتیجه می توان گفت جمعیت ایران با روند کنونی، در سال های آتی به سمت کشوری پیر و سالخورده تبدیل خواهد شد که مشکلات عدیده ای از جمله پیری جمعیت، کمبود نیروی جوان و فعال، کاهش تولید کشور و تهدیدهای نظامی علیه کشور را به دنبال خواهد داشت. در همین راستا کیفیت زندگی یکی از رویکردهای نوین در زمینه اصلاح و تکامل مفهوم توسعه است که در پرتو نفوذ این مفهوم، رویکردی جدید در عرصه برنامه ریزی شهری تاکید دارد که برنامه ریزی شهری علاوه بر توجه به اهداف کالبدی و کارکردی، باید به نیازهای کیفی و روانی مردم در محیط شهری نیز پاسخ گوید.

کلیدواژه ها:

جمعیت شهری ، خدمات شهری ، عوامل اقتصادی - اجتماعی