بته جقه و اهمیت آن در جواهرسازی معاصر ایران با تاکید بر آثار ملیله کاری و میناکاری

جواهرسازی سنتی ایران در چنددهه اخیر نقشمایه های مختلفی را برای ارائه به جامعه هدف خود به خدمت گرفته است. این مساله به تکنیک ساخت زیورآلات ارتباط چندانی ندارد. فرم بته جقه یا همان پیزلی، در بسیاری از تکنیک-های سنتی یکی از پر مخاطبترین نقشمایه هاست. این فرم با تنوع بسیار و سابقه ای طولانی در هنرهای ایران، یک فرم کلی شبیه درخت سرو خمیده دارد. سوال اصلی در این تحقیق آن است که نقشمایه تاریخی بته جقه در فرم کلی و عمومی خود، فارغ از تفاوت جزئیات، چه جایگاه و اهمیتی در تکنیک های مختلف جواهرسازی معاصر ایران دارد؟ و هدف از تحقیق بررسی توصیفی حضور بته جقه در جواهرسازی سالهای اخیر ایران در تکنیک های مختلف به ویژه ملیله کاری و میناکاری است. روش انجام پژوهش توصیفی و شیوه گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و اینترنتی است. نمونه ها از فروشگاه های اینترنتی ایرانی فعال درسال ۱۴۰۰ جمع آوری شده است. بررسی نشان میدهد بر اساس علاقه سازندگان و مصرف کنندگان فرم بته جقه (پیزلی) در شکل کلی خود از پرکاربردترین نقشمایه های جواهرسازی معاصر ایران در تکنیک های گوناگون به ویژه ملیلهکاری زنجان و میناکاری اهواز است. نوع بته جقه استفاده شده در اثر، به جغرافیایی ذهنی، خلاقیت و توانایی هنرمند در طراحی و ساخت زیورآلات بستگی دارد و جزییات ممکن است در هر تکنیک تغییر کند.

کلیدواژه ها:

بته جقه ، نقشمایه های جواهرسازی ایرانی ، زیورآلات بته جقه ، بته جقه در جواهرسازی