بررسی تاثیر ارزهای دیجیتال بر صادرات غیرنفتی با نقش تعدیلگری تحریمهای بین المللی (مورد مطالعه: صنعت نساجی)

در این تحقیق به بحث کلی پیرامون ارزهای دیجیتال و صادرات غیرنفتی (صنایع نساجی) با در نظرگرفتن نقش تعدیلگری تحریمهای بین المللی پرداخته شد. نوع تحقیق کاربردی و روش انجام آن توصیفی پیمایشی بوده و جامعه آماری شامل مدیران صنایع نساجی کشور را شامل گردید. شیوه نمونه گیری تحقیق از نوع نمونه گیری تصادفی در دسترس و برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران که برابر ۳۶۷ نفر گردیده است. برای آزمون فرضیه های اول و دوم تحقیق از آزمون ضریب همبستگی استفاده شد و وجود رابطه مستقیم ارزهای دیجیتال بر افزایش صادرات غیرنفتی (صنایع نساجی) و نیز رابطه مستقیم ارزهای دیجیتال بر کاهش تاثیر تحریمهای بین المللی تایید گردید. در فرضیه سوم مشخص شد که ۳۴,۵ درصد از میزان قابلیت ارزهای دیجیتال و صادرات غیرنفتی (صنایع نساجی) تحت تاثیر نقش تعدیلگری تحریمهای بین المللی بوده و ۱۸,۶ درصد از میزان صادرات غیرنفتی (صنایع نساجی) تحت تاثیر قابلیت ارزهای دیجیتال بوده است. لذا در این تحقیق پیشنهادهایی نظیر رفع چالشهای فقهی و مشکلات امنیتی و تصویب قوانین حمایت از ارزهای دیجیتال توسط دولت و نهادهای حکومتی و نیز گسترش برنامه های مد مبتنی بر فرهنگ اسلامی و ایرانی و... مطرح گردید.

کلیدواژه ها:

ارزهای دیجیتال ، صادرات غیرنفتی ، صنایع نساجی ، تحریمهای بین المللی