پیشبینی بهزیستی روانی براساس شفقت ورزی به خود و انعطاف پذیری شناختی در دانشجویان دارای دلبستگی ناایمن

این پژوهش با هدف پیشبینی بهزیستی روانی براساس شفقت ورزی به خود و انعطاف پذیری شناختی در دانشجویان دارای دلبستگی ناایمن انجام شد. پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان دختر مشغول به تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاداسلامی واحد کرج در سال ۱۴۰۰ بود، که از بین آنها با روش نمونه گیری در دسترس و براساس فرمول پلنت (N ≥ ۵۰ + ۸M) تعداد ۱۰۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به ابزارهای خودگزارشی شامل پرسشنامه های شفقت ورزی به خود (ریس و همکاران، ۲۰۱۱)، انعطاف پذیری شناختی (دنیس و وندروال، ۲۰۱۰)، بهزیستی روانی (ریف، ۱۸۹۸) و سبک دلبستگی (بشارت، ۱۳۷۹) پاسخ دادند. تحلیل دادهها با روشهای آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با کمک نرم افزار آماری SPSS نسخه ۶۲ انجام شد. نتایج نشان داد که بین نمره کل انعطاف پذیری شناختی (۶۰۸/۰=r و ۰۱۰/۰بهزیستی روانی در افراد نمونه همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین، نتایج نشان داد که بین نمره کل شفقت ورزی به خود (۳۲۶/۰=r و ۴۱۰/۰