اثربخشی درمان شناختی رفتاری برتنظیم شناختی هیجانات و افکارمنفی تکرارشونده در دانشجویان مبتلابه کووید۱۹

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری برتنظیم شناختی هیجانات و افکارمنفی تکرارشونده در دانشجویان مبتلابه کووید در ۱۹شهر تهران بود.روش: این پژوهش به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه آزمایش و کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان کارشناسی و کارشناس ارشد دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران که درگیر کرونا یا درحال بهبود بوده اند هست. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر به صورت نمونه گیری در دسترس که ۳۰ دانشجو به عنوان گروه آزمایش و ۳۰ دانشجو به عنوان گروه کنترل انتخاب و گروه آزمایش در معرض آموزش مهارت های شناختی-رفتاری قرار گرفت. ابزارهای مورد استفاده پژوهش حاضر پرسشنامه افکارمنفی تکرارشونده اهرینگ و همکاران )۲۰۱۰( و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران )۲۰۰۱( بود. هر یک از گروه ها دو بار مورد اندازه گیری قرار گرفتند. اندازهگیری اول با اجرای یک پیش آزمون و اندازه گیری دوم با اجرای یک پس آزمون انجام گرفت. گروه آزمایش در معرض متغیر مستقل )آموزش مداخله شناختی رفتاری( طی ۱۰ جلسه ۱ ساعته قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس برای تاثیر آموزش درمان شناختی رفتاری بر تنظیم شناختی هیجانات و افکار منفی تکرار شونده در دانشجویان مبتلابه کرونا در گروه ها در مرحله پس آزمون و پس از کنترل اثر پیش آزمون نشان داد که تفاوت دو گروه در پس آزمون معنادار است.نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تاثیر آموزش شناختی رفتاری بر تنظیم شناختی هیجانات و افکارمنفی تکرارشونده در دانشجویان مبتلابه کرونا موثر است.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، تنظیم شناختی هیجانات ، افکارمنفی تکرارشونده ، دانشجویان ، کووید۱۹