بررسی اثرات گردشگری درتوسعه اقتصادی و اجتماعی مناطق روستایی(مطالعه موردی : روستاهای شهرستان تالش)

   از دهه ۱۹۵۰ توجه به گردشگری روستایی آغاز شد ودردهه ۱۹۶۰ جنبه اقتصادی آن بر جوامع محلی مورد توجه قرار گرفت و از دهه ۱۹۹۰افق های جدیدی در توسعه گردشگری ایجاد وبه عنوان ابزاری برای توسعه جوامع روستایی استفاده گردید. به نحوی که امروزه مهمترین ابزار برای توسعه پایدار روستایی، استفاده از ظرفیت های گردشگری بویژه طبیعی وفرهنگی محسوب می شود.توسعه گردشگری در روستاها ، افزایش فرصتهای شغلی،ایجاد درآمد اضافی وفقرزدایی را درمناطق روستایی به ارمغان می آورد ومزایای زیست محیطی وفرهنگی زیادی را به دنبال دارد.هدف از این پژوهش بررسی اثرات اقتصادی واجتماعی توسعه گردشگری درروستاهای شهرستان تالش می باشد که دراین تحقیق روستاهای بالای ۲۰۰خانوار وروستاهای نمونه گردشگری بررسی شده است. روش تحقیق، توصیفی تحلیلی می باشد.داده های تحقیق از طریق اسناد کتابخانه ای ومیدانی وازطریق پرسشنامه ومستندات آماری وبرداشتهای میدانی بدست آمده است.با توجه به عدم وجود آمار متقن از تعداد گردشگران ورودی به منطقه، تعداد ۳۸۳ عدد پرسشنامه که با ستفاده از فرمول کوکران بدست آمد، دربازه های زمانی فصول پرگردشگر از جمله فصل بهار وتابستان ارائه وتکمیل گردید.نتیجه پژوهش نشان می دهد که درفصول فوق الذکر رابطه معنا داری بین ورود گردشگران وایجاد اشتغال ودر آمد جوامع روستایی وجود دارد..با توجه به وجود جاذبه های منحصر به فرد طبیعی از جمله سواحل گیسوم، خلیف آباد، تکی تازه آباد، قروق، حویق و چوبر وجاده زیبای اسالم به خلخال، تالش به مریان، لیسار به سوباتان وتالش به شارسول، سرمایه گذاری وایجاد زیر ساختهای گردشگری درتوسعه هرچه بیشتر منطقه و ایجاد اشتغال پایدار تاثیر بسزایی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، توسعه اقتصادی واجتماعی ، ایجاد اشتغال ، افزایش درآمد ، تالش