آموزش و تربیت کودک در فقه اسلامی

از میان مسائل مهم در اجتماع که بر روابط خانواده حاکم و سبب استحکام بنیانهای خانواده میشود مسئله تربیت کودکان است. لازمه پرورش کودک، مراعات نکته های بسیار ظریف، حساس و لطیف است. زیرا عدم توجه به اقتضائات رفتار با کودکان، سبب ظهور و بروز پیامدهای ناگوار در روند تربیت آنها خواهد شد. در این میان یکی از موضوعاتی که طرح آن مهم مینماید، نگاه فقهی به تربیت کودک است، رویکردی که در آن بررسی بایدها و نبایدهای فقهی مربوط به سازکارهای تعامل مربیان و متربیان مد نظر است. ازاینرو، در این مقاله بر اساس روش استنادی و تحلیلی با تاکید بر روش استنباط فقهی، برخی از مهمترین مسائل فقهی تربیت کودک کشف و استخراج شده است. برخی احکام و نتایج فقهی مربوط به تربیت کودک، را گزینش همسر صالح، تغذیه سالم، غذای حلال، رعایت مستحباتی مانند غسل کودک، گفتن اذان و اقامه، تحنک کام کودک با تربت امام حسین(ع) عقیقه کردن، انتخاب نام خوب، جدایی بستر کودکان از یکدیگر، حفظ طهارت و اقامه نماز کودک، تربیت جنسی، تکریم کودک، رعایت عدالت بین کودکان، وفای به عهد نسبت به کودک، محبت و مهرورزی محتوای اصلی مقاله را تشکیل میدهند.

کلیدواژه ها:

آموزش ، تربیت ، کودک ، فقه اسلامی