بررسی تاسیسات و زیرساخت های شهری نمونه موردی: مترو و ناوگان حمل ونقل ریلی

شبکه های حمل ونقل ریلی شهری به لحاظ شهرسازی دارای مزیت ها و فواید قابل توجهی از قبیل :استقلال کاربری های شهری از برخی کاربری های نامتجانس , کمک به ساماندهی و مدیریت ترکیب و نحوه استقرار کاربری های مختلف شهری در خصوص سازماندهی فضا , ایجاد تنوع در منظر شهری , ایجاد همگونی در سیستم کاربری زمین , تقویت ساختار و استخوان بندی در کالبد فضا و جلوگیری از تخریب بافت های با ارزش شهری می باشد. ایستگاه مترو به عنوان عنصری جدید در عرصه فیزیکی شهر فضایی را در بر می گیرد که در ساده ترین حالت , می تواند به یک یا چند ورودی و خروجی محدود شود . اما از آنجا که هر یک از این ایستگاه ها به تدریج و به مرور زمان بر محدوده هایی از محیط پیرامون و اطراف خود از جهات مختلف تاثیر می گذارند, امروزه در برنامه ریزی های توسعه ای ایستگاه ها , با توجه و عنایت به ویژگی ها و خصوصیات عملکردی و مزیت هایشان با محدوده پیرامون به صورت مجموع های واحد و هماهنگ و دارای روابط و تاثیرات متقابل در نظر گرفته می شوند. درواقع سامانه های حمل و نقل عمومی در تحقیق راهبرد توسعه پایدار در شهرها , نقشی اساسی و محوری دارد. در شهر ها لازم است راهکارهاو روش هایی مورد توجه قرار گیرد تا معیارها و شاخص های توسعه پایدار همواره در حد مطلوب و قابل توجهی قرار داشته باشد. یکی از این راهکار ها در زمینه کاربری زمین و حمل و نقل شهری که عموما در مباحث شهرسازی توصیه می شود , اجتماع فیزیکی کاربری ها در فضاهای شهری و دیگری توسعه شهری بر مبنای حمل ونقل عمومی است که ارتباط بسیار نزدیکی با هم دارند. بدین ترتیب , با ایجاد تمرکز کالبدی و عملکردی در حیطه و پیرامون ایستگاه های حمل و نقل عمومی از تعدد مراجعات به مکان های مختلف کاسته می شود.