تبیین ساز و کار مولفه های حس تعلق به مکان در طراحی معماری سرای سالمندان

یکی از بزرگترین مشکلات زندگی در سرای سالمندان، عدم تمایل سالمندان به زندگی در این مراکز و اثرات مخرب روحی و آسیبهای روانی ناشی از این عدم تمایل و زندگی اجباری، برسالمندان میباشد. در ایران مکانهایی که به طور ویژه برای سالمندان طراحی و ساخته شده باشد، به گونه ای که علاوه بر توجه به نیازهایجسمانی سالمندان، نیازهای روحی آنان را نیز در نظرگرفته باشد، اندک هستند. ایجاد یک فضای مناسب برایسالمندان با توجه به عوامل ادراکی- شناختی و محیطی که بتواند حس تعلق را افزایش دهد، میتواند باعثارتقاء کیفیت زندگی سالمندان در این مراکز گردد. اما در طراحی سرای سالمندان، چه تمهیداتی میتواند حستعلق مکانی را در سالمندان افزایش داد؟ در این مقاله کوشش شده است تا با کمک مطالعات کتابخانه ای و بهره گیری از علوم رفتاری به بررسی عوامل موثر در ارتقاء حس تعلق به مکان در افراد پرداخته و سپس مولفه های موثر بر احساس تعلق را مشخص نموده وپس از آن با بهدست آوردن مصداق هر یک ازاین مولفه ها در هر فضا و استفاده از شاخصه ها و سمبلهای این مصادیق در طراحی، مکانی را به وجود آوریم که بتواند باافزایش حس تعلق و ایجاد وابستگی بین سالمند و مکان زندگی، به این عدم تمایل پایان دهد.

کلیدواژه ها:

طراحی معماری ، احساس تعلق به مکان ، سرای سالمندان ، روانشناسی محیط ، علوم رفتاری