بررسی خواص فیزیکی و مکانیکی بتن خودمتراکم حاوی آب عمل آوری شده با امواج رادیویی

با توجه به استفاده روز افزون از بتن در ساخت و ساز، هر عاملی که باعث افزایش کارایی بتن گردد مورد توجهدانشمندان و مصرف کنندگان قرار میگیرد. نظریه بتن خود متراکم توسط پروفسور اکامورا در سال ۱۹۸۶ بعنوانراه حلی جهت افزایش کارایی بتن مطرح گردید. با توجه به عدم نیاز این بتن به ویبره گام بلندی در بهبود ساخت و ساز برداشته شد ولی نیازهای مهندسین و دانشمندان را برطرف نکرد تا اینکه نظریه های مختلفی در مورد بهبود دو چندان این نوع بتن نیز ارائه گردید. استفاده از فیبرها، کاهنده های آب، فوق روان کننده ها و ... از این دست نظریه ها بود. نظریه ای در مورد استفاده از آب عمل آوری شده با امواج مغناطیسی در بتن خود متراکم نظریه ای بود که نظر مشتاقان زیادی را به خود جلب کرد. در این زمینه آزمایشات، مقالات و کنفرانسهای متعددی برگزار گردید و روز به روز اثر این امواج بر این نوع بتن واضح تر گردید. در این مطالعه سعی بر آنشد اثر امواج رادیویی بر بتن خود متراکم مورد مطالعه قرار گیرد که ابتدای امر با توجه به محدود بودنفرکانسهای امواج رادیویی پا را فراتر نهادیم و اثر امواج الکترومغناطیسی که حاصل توام امواج الکتریکی و امواج مغناطیسی است را بررسی کنیم. لذا با اعمال همزمان امواج الکتریکی و امواج مغناطیسی، امواج الکترومغناطیسی را تولید نمودیم و بر آب اعمال کردیم و بلافاصله با آن آب بتن خود متراکم ساخته شد و طی آزمایشات گستردهای اثر امواج الکترومغناطیسی روی بتن خود متراکم اندازه گیری گردید. نمونه ها با فراوانیهای فرکانس مختلف و زمان مختلف ساختهشد که تقریبا در تمامی محدوده فرکانسها و زمانهایمختلف این امواج اثر مطلوب و افزایش بر کارایی و مقاومت بتن خود متراکم داشته ولی نمونهT(۴) ۶۰minمطلوب ترین نمونه در بین نمونه های ساخته شده در این پروژه ملاحظه گردید.

کلیدواژه ها:

خواص فیزیکی و مکانیکی ، بتن خود متراکم ، آب عمل آوری شده ، امواج رادیویی