پیش بینی اختلال پرخوری بر اساس نشانه های افسردگی، تنظیم هیجان و انعطاف پذیری روان شناختی در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲

مقدمه: دیابت نوع ۲ بیش از۹۰% بیماران دیابتی را شامل می شود که علاوه بر عوارض جسمانی، با مشکلات روان شناختی مانند اختلال پرخوری، همراه هست. تشخیص اختلال پرخوری و درمان آن می تواند بسیاری از بیماری های همراه و دیابت نوع ۲ را بهبود بخشد. لذا این پژوهش با هدف پیش بینی اختلال پرخوری در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ بر اساس نشانه های افسردگی، تنظیم هیجان و انعطاف پذیری روان­شناختی انجام شد. روش بررسی: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد که بر روی ۱۰۲ نفر از زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ از طریق همکاری مراکز مرتبط با بیماری دیابت و اطلاع رسانی از طریق شبکه های مجازی به شیوه هدفمند انجام گرفت. ابزارهای تحقیق شامل پرسشنامه پرخوری گورمالی و همکاران (۱۹۸۲)، افسردگی بک و همکاران (۱۹۹۶)، پذیرش و عمل بوند و همکاران (۲۰۱۱) و دشواری در تنظیم هیجان گراتز و رومر (۲۰۰۴) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار  SPSS  نسخه ۲۲  و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها: یافته های حاصل نشان دادند که نشانه های افسردگی، تنظیم هیجان و انعطاف پذیری روان­شناختی در سطح معنی داری (۰۰۱/۰>p)  قادر به پیش بینی اختلال پرخوری هستند. از میان متغیرهای پیش بین، نشانه های افسردگی با پیش بینی ۳۳ درصد از واریانس اختلال پرخوری، بهترین پیش بینی­کننده بود (۰۰۱/۰>p). نتیجه گیری: شناسایی زودهنگام و درمان نشانه های افسردگی در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲، می تواند سبب کاهش بیشتر اختلال پرخوری در این افراد شود.  

کلیدواژه ها:

Binge-Eating Disorder ، Psychological Flexibility ، Emotion Regulation ، Depression Symptoms ، Type ۲ Diabetes ، اختلال پرخوری ، انعطاف پذیری روان­شناختی ، تنظیم هیجان ، نشانه های افسردگی ، دیابت نوع ۲.