ارائه مدل ساختاری پیش بینی بهزیستی روان شناختی بر اساس عملکرد خانواده، خوش بینی و تاب آوری با میانجیگری کفایت اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان

هدف: هدف از این مطالعه ارائه مدل ساختاری پیش بینی بهزیستی روان شناختی براساس عملکرد خانواده، خوش بینی و تاب آوری با میانجیگری کفایت اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان بود. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی با مدل معادلات ساختاری بود. از جامعه دانشجویان پردیس علامه طباطبایی ارومیه (ویژه خواهران) و پردیس شهید رجایی ارومیه (ویژه برادران) با روش نمونه گیری در دسترس، ۲۵۰ نفر انتخاب و پرسشنامه های بهزیستی روان شناختی (ریف، ۱۹۸۹)، عملکرد خانواده مک مستر (اپستاین و همکاران، ۱۹۹۰)، خوش بینی (جهت گیری زندگی) (شییر و کارور، ۱۹۸۵)، تاب آوری (کونور و دیویدسون، ۲۰۰۳)، کفایت اجتماعی (فلنر، ۱۹۹۰) و خودکارآمدی تحصیلی (پاتریک و همکاران، ۱۹۹۷) را تکمیل کردند. یافته ها: یافته ها نشان داد که مدل ساختاری با داده های گردآوری شده برازش قابل قبول دارد. تاب آوری و خوش بینی و کفایت اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی به صورت مثبت و معنادار و عملکرد خانواده به صورت منفی و معنادار (۰۱/۰>p) بهزیستی روان شناختی را پیش بینی می کردند. کفایت اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی به صورت مثبت و معنادار (۰۱/۰>p) رابطه بین تاب آوری و خوش بینی و به صورت منفی و معنادار (۰۱/۰>p) رابطه بین عملکرد خانواده و بهزیستی روان شناختی را میانجیگری می کرد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج می توان گفت برنامه آموزشی سرزندگی تحصیلی می تواند راهکار اجرایی مناسبی جهت افزایش خودکارآمدی تحصیلی، بهزیستی روان شناختی، خوش بینی، تاب آوری و کفایت اجتماعی دانشجویان باشد.  

کلیدواژه ها:

Psychological well-being ، family functioning ، optimism ، resilience ، social adequacy ، academic self-efficacy ، بهزیستی روان شناختی ، عملکرد خانواده ، خوش بینی ، تاب آوری ، کفایت اجتماعی ، خودکارآمدی تحصیلی