بررسی ضوابط اشتغال زن از دیدگاه فقه و فقهای شافعیه

با وقوع عقد ازدواج طرفین در مقابل یکدیگر از حقوق وتکالیفی برخوردار میشوند که ممکن است درآغاز و یا در ادامه ی زندگی مشترک بین برخی از این حقوق و تکالیف تزاحم به وجود آید. یکی از مصادیقاین تزاحم در ارتباط با اشتغال زن میباشد. چرا که لازمه ی اشتغال به ویژه اشتغال در خارج از خانه، خروجزن از منزل است در حالی که خروج زن از منزل ممکن است با تمکین او از شوهر و حفظ مصالح خانوادهمغایرت پیدا کند. البته چنانچه بین زن و شوهر در خصوص اشتغال زن، توافق وجود داشته باشد، مشکلیمتوجه آنان و خانواده نخواهد بود اما اگر شوهر با اشتغال زن مخالفت نماید، حل این مشکل میبایست بامراجعه به قانون، موازین فقهی و عرف صورت پذیرد. اگرچه فقهای امامیه اصل آزادی اشتغال زن راپذیرفته اند اما تعیین محدودیتهایی در قانون مدنی و فقه امامیه، سبب شده تا در عمل، اصل مذکور بامخاطراتی مواجه شود. فقهای شافعیه معتقدند که در منابع دینی اسلام، بر فعالیت زن در خانه، همسرداری وتربیت فرزندان و ریاست مردان بر خانواده، تاکید شده است. پس لازمه کار در خانه، محرومیت این قشر ازاشتغال در بیرون از خانه است. فقهای شافعی اشتغال زن را در خارج از منزل جایز نمیدانند و اصرار دارندجای زن در خانه است و نخستین و آخرین وظیفه او شوهرداری و تربیت فرزندان میباشدو عقیده دارندکه، فطرت می طلبد که زن به بارداری و شیردهی و نگه داری و تربیت فرزندان و به کارهای خانه بپردازد.

کلیدواژه ها:

حق ، اشتغال زنان ، محدویت ، آثار ، فقه امامیه ، فقه شافعیه.