استراتژی های تضاد و مومنتوم در بازار مالی ایران

دو استراتژی مطرح در بازار سهام، استراتژی های مومنتوم و تضاد می باشند. استراتژی مومنتوم بیانگر آن است که سهم های پربازده تر بازار در دوره های اخیر، در کوتاه مدت برتری بازده خود را حفظ می کنند. در حالی که استراتژی تضاد بیان می دارد در دوره های طولانی مدت، این سهم ها بازده کمتری را نسبت به سایر سهم های بازار رقم می زنند. لذا در بازه های کوتاه مدت استراتژی مومنتوم و در بازه های بلندمدت استراتژی تضاد پیشنهاد می گردد. در پژوهش حاضر، کارایی دو استراتژی مذکور در بازار سهام ایران با استفاده از تحلیل داده های این بازار از سال ۲۰۰۱ تا کنون مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور برای سناریوهای مختلف بازه زمانی تشکیل شامل دوره های زمانی ۱، ۲، ۳، ۱۲، ۳۶ و ۶۰ ماهه، دو پورتفو شامل ۵ سهم بازار با بیشترین بازده و ۵ سهم بازار با کم ترین بازده تشکیل شده و برای سناریوهای مختلف بازه زمانی تست که از میان دوره های زمانی مذکور انتخاب شده اند، بازده آن ها مورد بررسی قرار گرفته است. لذا هر یک از استراتژی های مذکور برای سناریوهای مختلف زوج های دوتایی بازه زمانی تشکیل- بازه زمانی تست مورد ارزیابی قرار گرفته است. به منظور این بررسی به کمک تصریح ارائه شده بخشی از تغییرات بازده سبد سهام که تغییرات ریسک سبد و بازده بدون ریسک بازار قادر به توضیح آن نیستند، تقکیک شده که نشانگر بازده مازاد حاصل از استراتژی معاملاتی می باشد. نتایج نشان می دهد بازده حاصل از استراتژی تضاد در بازار سهام ایران معنادار است، و شواهدی از معناداری استراتژی مومنتوم نیز وجود دارد

کلیدواژه ها:

استراتژی های معاملاتی ، استراتژی مومنتوم ، استراتژی تضاد