برنامه آموزشی تاب آوری مبتنی بر الگوی فرندرز بر یادگیری کودکان: یک مطالعه مروری

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 220

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CNTCONF05_079

تاریخ نمایه سازی: 28 تیر 1401

چکیده مقاله:

مقدمه و هدف: یکی از گسترده ترین روش های پیشگیرانه و درمانی در یکی دو دهه اخیر که سازمان جهانی بهداشت با توجه به شواهد کافی برای افزایش مهارت های کودکان بر آن تاکید دارد، برنامه فرندز است. این برنامه که مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری و مبتنی بر خانواده است با هدف افزایش تاب آوری هیجانی کودکان و نوجوانان طراحی شده است. لذا این مطالعه با هدف بررسی الگوفرندرز بر یادگیری کودکان انجام شد.روش کار: این مطالعه مروری با رویکرد دامنه ای براساس کلید واژهای فارسی یادگیری، الگوی فرندرز، تاب آوری، خلاقیت از پایگاه های داخلی Magiran/SID و کلید واژه های لاتین برگرفته از meshدر پایگاه PUBMED مقالات را از پایگاه های تخصصی علوم پزشکی Pubmed/scopus/Ebsco/ ScienceDirect/در بازه زمانی مقالات ۲۰۰۰الی ۲۰۲۲ جستجو نمود. در ابتدا ۴۲ مقاله مرتبط انتخاب شد. بعد بررسی عنوان و چکیده ۱۴مقاله به صورت کامل مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: برنامه فرندرز در کودکان موجب درک و تشخیص احساسات در خود و دیگران، توانمند سازی در مواجهه با چالش ها، یادگیری روش های ایجاد آرامش درون فردی، شناخت افکار مفید و غیر مفید، ایجاد تیم های پشتیبانی و حل مشکلات و تعارض ، تفویت مهارت های اجتماعی ، ایجاد مهارت های شناختی، خلاقیت و سازگاری و همچینین کاهش اضطراب و افسردگی در کودکان می گردد.بحث و نتیجه گیری: برنامه فرندز بهترین کمک برای کودکان در مدیریت استرس های روحی و روانی و همچنین ارتقا مهارت هایی برای زندگی حال و آینده در کودکان می باشد . استفاده از این روش روانشناختی نقش مهمی در الگوهای تربیتی و آموزشی کودکان دارد. لذا لازم است مدیران و دست اندرکاران بهداشتی و آموزشی از این الگو در آموزش استفاده نمایند.

نویسندگان

مهسا کاظمی

دانشجوی کارشناسی ارشد روان پرستاری ، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران

یداله جنتی

داانشیار، دکتری پرستاری ، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران

حمیده عظیمی

داانشیار، دکتری پرستاری ، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران