عوامل موثر بر تحقق پذیری کاربری های پیشنهادی در طرح های هادی روستایی ایران

هر مکان روستایی با توجه به میزان جمعیت ساکن خود، جهت پاسخگویی به نیازهای آنان باید عملکردها و کاربری های گوناگون را در خود داشته باشد. برای آن که فعالیت های مختلف در مکان های مناسب استقرار یابد و روابط مطلوبی با همدیگر داشته باشند، تدوین طرح ارزیابی کاربری زمین به دنبال تهیه برنامه کاربری اراضی ضروری به نظر می رسد. هدف این تحقیق، بررسی عوامل موثر بر تحقق پذیری کاربری های پیشنهادی در طرح های هادی روستایی از دیدگاه سه گروه (کارشناسان بنیاد، اساتید و مشاورین طرح های هادی) می باشد. روش به کار رفته در این تحقیق، فرایند تحلیل سلسله مراتبی یا AHP است. به این ترتیب از ارتباط بین اهداف، معیارها، زیر معیارها و معرف ها یک ساختار سلسله مراتبی تهیه شده است. سپس ضریب اهمیت معیارها و زیر معیارها، وزن معرف ها و امتیاز نهایی شاخص ها و معرف ها محاسبه و سازگاری منطقی قضاوت های کارشناسان مربوطه بررسی شد. مراحل یاد شده با استفاده از نرم افزار Expert Choice، صورت گرفته است. دلایل تحقق پذیری در ۵ گروه دلایل اقتصادی، اجتماعی، فضایی-کالبدی، اکولوژیک و سازمانی- مدیریتی مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نظرات سه گروه اساتید دانشگاه، کارشناسان و مهندسین مشاور بنیاد مسکن، شاخص مدیریتی (با وزن ۴۰۵/۰)، اقتصادی (با وزن ۳/۰)، اجتماعی (با وزن ۱۵۷/۰)، فضایی- کالبدی (با وزن ۰۹۸/۰) و در نهایت شاخص اکولوژیک (با وزن ۰۴/۰) به ترتیب اولویت ۱ تا ۵ را در تحقق پذیری کاربری های پیشنهادی دریافت کرده اند.

کلیدواژه ها:

rural settlements ، land use analysis ، Rural Guide Plan ، Analytical Hierarchy Process (AHP) ، Expert Choice Software ، عوامل اقتصادی ، عوامل فضایی ، عوامل اجتماعی ، عوامل مدیریتی ، عوامل اکولوژیک ، سکونتگاه روستایی